Dlaczego w niektórych przypadkach ZUS żąda rozwiązania stosunku pracy, aby przyznać emeryturę, a w innych nie? W ubiegłym roku odchodziła na emeryturę pracownica w wieku 60 lat i nie było takiego problemu. W lutym 2005 r. przygotowałam dokumenty na wcześniejszą emeryturę dla pracownicy, która w kwietniu kończy 55 lat i ma 30-letni okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę. Planuję rozwiązać z nią
Pracodawca dokonał zwolnień w ramach tzw. zwolnień grupowych. Obecnie ponownie przyjmuje pracowników do pracy. Czy zwolnionemu pracownikowi przysługuje roszczenie o nawiązanie stosunku pracy w przypadku, gdy pracodawca odmawia zatrudnienia, powołując się na jego niewystarczające kwalifikacje i zatrudnienie na jego byłym stanowisku pracy innego pracownika?
Jestem dyrektorem samorządowej jednostki organizacyjnej posiadającej osobowość prawną. Mój zastępca zostanie odwołany ze stanowiska z przyczyn zdrowotnych. Czy w tej sytuacji możemy przyznać mu odprawę pieniężną? Jeżeli tak, to w jakiej maksymalnej wysokości? Wynagrodzenie zasadnicze tej osoby wynosi 3400 zł, otrzymuje również dodatek funkcyjny w wysokości 1100 zł.
Pracownicy, którzy przed wejściem w życie tzw. ustawy antykryzysowej, czyli przed 22 sierpnia 2009 r., zawarli z pracodawcą umowę na czas określony dłuższy niż 2 lata, nie mogą żądać uznania tej umowy za bezterminową. Takie umowy rozwiązują się w przewidzianym w nich terminie, choćby trwały ponad 2 lata. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z 9 sierpnia 2012 r. (III PZP 5/12).
Z końcem lutego 2006 r. rozwiązaliśmy stosunek pracy z naszym pracownikiem. Niedługo po tym wystąpił z wnioskiem o wcześniejszą emeryturę. ZUS przyznał mu to świadczenie od marca 2006 r. W czerwcu 2006 r. ponownie zatrudniliśmy tego pracownika. Pracuje u nas do dnia dzisiejszego. W marcu 2011 r. ukończył 65 lat i zgłosił wniosek o emeryturę w powszechnym wieku emerytalnym. ZUS przyznał mu to świadczenie
Wypowiedzenie umowy o pracę zawartej z prezesem zarządu spółdzielni mieszkaniowej, dokonane po odwołaniu go z tej funkcji, powinno być poprzedzone konsultacją z zakładową organizacją związkową (uchwała Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2012 r., II PZP 3/12).
Ustawa z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 ze zm.), zwana ustawą o zwolnieniach grupowych, w okresie swego obowiązywania podlegała wielokrotnym zmianom. Zmiany szczególnie istotne, mające obecnie duże znaczenie dla pracowników zagrożonych
W przypadku pracodawców zatrudniających co najmniej 20 pracowników stosowanie ustawy jest obowiązkowe. Mniejsi pracodawcy, którzy chcą zwolnić pracowników w jej trybie, nie mają obowiązku stosowania tych przepisów.
Jakich pracowników nie można zwolnić w ramach zwolnień grupowych? Kiedy zwolnieni pracownicy otrzymują odprawy obliczane według starych zasad?
