Wypłacone w latach 1970-1976 premie z funduszu premiowego w Państwowych Gospodarstwach Rolnych podlegają, ze względu na obowiązek opłacania składki na cele emerytalne na podstawie ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o funduszu emerytalnym (Dz.U. Nr 3, poz. 7 ze zm.), uwzględnieniu w podstawie wymiaru emerytury i renty (art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
W sytuacji gdy pierwszym chronologicznie wyrokiem Józef S. uznany został za winnego popełnienia przestępstwa, które w dacie określonej w opisie czynu nie nastąpiło, wobec nie wniesienia środka odwoławczego na niekorzyść oskarżonego, nie było już możliwe dokonanie korekty opisu czynu ani przez instancję ad quem, ani też w postępowaniu ponowionym, ponieważ byłoby to ustalenie na jego niekorzyść, skutkujące
Kwalifikacja okresów składkowych według zasad określonych art. 6 ustawy emerytalnej, przebytych przed 1 stycznia 1999 r. musi być dokonana na podstawie przepisów obowiązujących w okresie zatrudnienia osoby ubiegającej się o przyznanie prawa do określonego świadczenia - w tym art. 4 dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych, spółdzielniach
Przesłanką stwierdzenia niemożliwości i nierealności uiszczenia grzywny i kosztów jest bezskuteczność egzekucji. Stąd też domaganie się umorzenia w całości tych należności, bez uprzedniego postępowania egzekucyjnego jest przedwczesne. Dopiero bowiem, po bezskutecznych czynnościach egzekucyjnych podjętych przez komornika i po stwierdzeniu przez niego niemożności ściągnięcia należności w drodze egzekucji
Negatywnej przesłanki dopuszczalności zobowiązania dotychczasowego obrońcy do pełnienia obowiązków nie stanowi samo udzielenie pełnomocnictwa nowemu obrońcy, ale faktyczne podjęcie przez niego obrony oskarżonego, wiążące się z udziałem obrońcy w rozprawie. Kryterium warunkującym zobowiązanie dotychczasowego obrońcy z wyboru do dalszego pełnienia obowiązków jest bowiem ustalenie przez sąd, że nie pociągnie
W świetle art. 425 § 3 zdanie 1 k.p.k. elementem decydującym o dopuszczalności zażalenia jest gravamen. Jest rzeczą oczywistą, że dokonanie oceny, czy podmiot będący autorem zażalenia ma interes prawny w zaskarżeniu danego orzeczenia, wymaga uwzględnienia kryteriów obiektywnych, a nie subiektywnych. Rozważając tę kwestię musi Sąd Rejonowy mieć na uwadze to, że zażaleniem zakwestionowano umorzenie postępowania
Wśród jednostek organizacyjnych bez osobowości prawnej, o których mowa w art. 9 § 3 k.k.s., ustawa nakazuje rozróżniać tylko te, które są i które nie są obdarzone atrybutem zdolności prawnej. Nie przewiduje natomiast żadnego innego podziału tych jednostek (np. na wyodrębnione i samodzielne oraz powiązane strukturalnie z innym podmiotem posiadającym osobowość prawną), od którego byłaby uzależniona odpowiedzialność
W skład korzyści majątkowej w rozumieniu art. 45 § 1 k.k., podlegającej przepadkowi, wchodzą również wszelkie wydatki poczynione przez sprawcę na uzyskanie przedmiotu pochodzącego z przestępstwa.
W razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania wolno w dalszym postępowaniu wydać orzeczenie surowsze niż uchylone tylko wtedy, gdy orzeczenie to było zaskarżone na niekorzyść oskarżonego. Orzeczenie surowsze wydane w ponownym rozpoznaniu, to każde orzeczenie mniej korzystne dla oskarżonego pod względem skutków prawnych, a więc i takie, którym przypisuje się oskarżonemu wypełnienie innych jeszcze
W rozumieniu przepisu art. 229 § 3 k.k. nie mogą stanowić naruszenia przepisów prawa te czynności i decyzje osoby pełniącej funkcje publiczną, które nie wykraczają poza sferę przyznanej jej uznaniowości.
Samodzielny, osobisty udział strony w postępowaniu kasacyjnym, bez reprezentacji przez adwokata lub radcę prawnego, zależy od tzw. zdolności postulacyjnej przyznanej w art. 871 § 2 k.p.c. osobom posiadającym wykształcenie prawnicze i dodatkowe kwalifikacje w zawodach prawniczych. W każdym przypadku wniesienia skargi kasacyjnej z naruszeniem art. 871 k.p.c., czyli samodzielnie przez stronę niereprezentowaną
Adaptacja ubezpieczonego, oznaczająca przystosowanie się do funkcjonowania w życiu codziennym pomimo kalectwa, nie jest pojęciem równoznacznym z brakiem chociażby częściowej niezdolności do pracy - przesłanki przyznania prawa do renty w myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
1. Niedopuszczalne jest przywrócenie do pracy bez wniosku pracownika, albowiem takie rozstrzygnięcie naruszałoby wyrażoną w art. 11 k.p. zasadę wolności pracy. Przepis art. 45 § 2 k.p. należy interpretować ściśle. 2. Dokonanie oceny możliwości i celowości uwzględnienia żądania pozwu w zakresie restytucji stosunku pracy nie może odbywać się bez zgłoszenia przez pracodawcę stosownego zarzutu. W świetle
Samo naruszenie sprawności organizmu ustalone na podstawie wiadomości specjalnych przez biegłych sądowych nie daje możliwości stwierdzenia niezdolności do pracy. Przy ocenie niezdolności do pracy w myśl art. 12 ustawy emerytalnej o tej niezdolności nie przesądza wyłącznie ocena medyczna stwierdzająca występowanie określonych jednostek chorobowych i ich wpływ na funkcjonowanie organizmu człowieka, tylko
Podleganie ubezpieczeniom społecznym z tytułu pobierania zasiłku dla bezrobotnych będącego warunkiem przyznania świadczenia przedemerytalnego jest pochodną pracowniczego ubezpieczenia społecznego, wobec czego nie można go kwalifikować jako odrębnego, niezależnego od statusu pracownika tytułu do podlegania ubezpieczeniom społecznym.
Osobą uprawnioną do emerytury w rozumieniu art. 18 ust. 7 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa jest osoba, która spełnia wszystkie przesłanki nabycia prawa do tego świadczenia i której prawo do emerytury zostało ustalone decyzją organu rentowego, nawet jeśli prawo to uległo zawieszeniu z powodu kontynuowania zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy
Ustne oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę mimo, iż narusza przepis art. 30 § 3 k.p. o formie pisemnej wypowiedzenia, jest skuteczne. Stanowi jednak podstawę, zgodnie z art. 50 § 3 k.p., dochodzenia przed Sądem pracy żądania przewidzianego w wypadku naruszenia przepisów a wypowiadaniu umów o pracę.
Do członków korpusu służby cywilnej nie będących urzędnikami służby cywilnej stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem.
Podstawą ubezpieczenia społecznego jest rzeczywiste zatrudnienie, a nie sama umowa o pracę (art. 22 k.p., art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 13 pkt 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych). Umowa o pracę nie jest czynnością wyłącznie kauzalną, gdyż w zatrudnieniu pracowniczym chodzi o wykonywanie pracy. Brak pracy podważa umowę o pracę. Innymi słowy jej formalna strona, nawet
Zmiana art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, sprowadza się do objęcia odpowiedzialnością członków zarządu zobowiązań „których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu”. Nowe określenie zakresu odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległości podatkowe, ograniczone aktualnie tylko do zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia obowiązków
Jeżeli sąd uwzględni żądanie pierwsze (główne), to nie orzeka już o żądaniu ewentualnym. W konsekwencji apelacja w szerszym zakresie - zwłaszcza w przedmiocie żądania ewentualnego - byłaby niedopuszczalna ze względu na wniesienie jej od nieistniejącego orzeczenia.
Wykracza poza granice dopuszczalnych ustawowo form nadzoru przez Kasę Krajową nad zrzeszonymi w niej spółdzielczymi kasami oszczędnościowo-kredytowymi nałożenie obowiązku przedstawiana jej przez te kasy uchwał rady nadzorczej ustalających spełnienie wymogów kwalifikacyjnych przez kandydatów na członków zarządu kasy oraz dokumentacji, którą ci kandydaci obowiązani są przedstawić, ubiegając się o stanowisko
Sąd okręgowy rozpoznaje zażalenie na odmowę dokonania czynności notarialnej jako sąd drugiej instancji i postępowanie wywołane wniesieniem tego środka zaskarżenia ma charakter postępowania zażaleniowego.
Wprawdzie zgodnie z art. 32 § 1 Prawa upadłościowego z dnia 24 października 1934 r. data ogłoszenia upadłości decyduje o wymagalności zobowiązań pieniężnych upadłego, ale tylko tych, których termin płatności jeszcze nie nastąpił; nie odnosi się zaś do roszczeń, które były już wymagalne przed dniem ogłoszenia upadłości.
