Uchwała SN z dnia 14 lipca 1955 r., sygn. III CO 87/54

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Wyrok SN z dnia 15 lipca 1955 r., sygn. I K 361/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Czynnością urzędową w rozumieniu przepisu art. 290 § 2 k. k. jest nie tylko ostateczna decyzja w sprawie, lecz także każda czynność urzędowa, do której wykonania urzędnik jest obowiązany w związku z załatwieniem sprawy urzędowej.

Orzeczenie SN z dnia 20 lipca 1955 r., sygn. II CO 23/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

1. Art. 14 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o przedsiębiorstwach państwowych, stanowiąc, że dyrektorów przedsiębiorstw i ich zastępców powołuje właściwy minister, nie przewiduje dla tego powołania żadnego specjalnego aktu ani żadnej uroczystej formy. Powołanie na stanowiska dyrektora lub jego zastępcy przez ministra może być dokonane w różnej formie, byle intencja nominowania danej osoby na to

Orzeczenie SN z dnia 27 lipca 1955 r., sygn. IV CR 681/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Uchylenie w stosunku do osób zatrudnionych przy pilnowaniu zakazu pracy w niedziele i święta w § 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społeczne, z dnia 26 stycznia 1922 r. w sprawie czasu pracy osób zatrudnionych przy pilnowaniu nie oznacza uchylenia w stosunku do tych pracowników mocy obowiązującej art. 13 ustawy 8 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu. Stad też wszystkie osoby podlegające

Orzeczenie SN z dnia 4 sierpnia 1955 r., sygn. I CR 518/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Rewizja nadzwyczajna od prawomocnych orzeczeń kończących postępowanie w sprawie dopuszczalna jest bez względu na to, czy tym prawomocnym orzeczeniem jest orzeczenie sądu pierwszej czy też drugiej instancji, a więc bez względu na to, czy prawomocność orzeczenia jest następstwem wyczerpania instancji, czy też następstwem niezaskarżenia go w trybie zwykłym.

Orzeczenie SN z dnia 4 sierpnia 1955 r., sygn. I CR 463/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Art. 103 pr. spadk. dotyczy nie tylko wypadku, gdy spadkobierca w jednym testamencie przeznacza jednej lub więcej osobom poszczególne prawa majątkowe wyczerpujące prawie cały spadek. Przepis ten ma zastosowanie także wówczas, gdy takie rozporządzenie spadkodawcy nastąpi w kilku kolejnych testamentach.

Wyrok SN z dnia 9 sierpnia 1955 r., sygn. IV K 586/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Art. 111 k. p. k. nakłada na Sąd obowiązek wezwania biegłych w wypadkach, wymagających wiadomości specjalnych, a art. 125 k, p. k. zezwala Sądowi zasięgnąć opinii odpowiedniego urzędu lub zakładu zamiast wzywania biegłych lub niezależnie od ich wezwania. Art. 9 k. p. k. stanowi, że sędziowie orzekają na mocy przekonania opartego na swobodnej ocenie dowodów, a zatem przepis ten nie stwarza podstaw do

Orzeczenie SN z dnia 23 sierpnia 1955 r., sygn. I CR 307/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Kwestia dobrej czy złej wiary posiadacza gruntu zależy nie od obiektywnych skutków prawnych czynności, w wyniku której nastąpiło objecie w posiadanie, lecz od stanu świadomości posiadacza, który jest w dobrej wierze, jeśli konkretne okoliczności usprawiedliwiają jego przekonanie, iż obejmuje grunt na prawach właściciela, choćby w rzeczywistości mniemanie to okazało się błędne. Przekonanie takie po

Orzeczenie SN z dnia 24 sierpnia 1955 r., sygn. I CR 348/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Zgodnie z zasadami współżycia społecznego małżonek naruszający brutalnie godność i nietykalność osobistą współmałżonka musi liczyć się z ujemną dla siebie reakcją pokrzywdzonego i nie może żądać od niego w pełni takiego poprawnego ustosunkowania się, jakiego mógłby wymagać w normalnym pożyciu. Dlatego też uchybienia jednego małżonka obowiązkom małżeńskim, jako dające się usprawiedliwić winą drugiego

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 26 sierpnia 1955 r., sygn. I CO 28/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Żądanie wydania orzeczenia, że dany przedmiot należy (lub nie należy) do majątku objętego wspólnością ustawową, podlega rozpoznaniu w drodze postępowania spornego".

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 26 sierpnia 1955 r., sygn. I CO 26/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Orzeczenie SN z dnia 30 sierpnia 1955 r., sygn. II CR 733/54

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Na gruncie przepisów dekretu z dnia 14 kwietnia 1948 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 139) Skarbowi Państwa nie służy roszczenie przeciwko sprawcy śmierci żołnierza o wynagrodzenie szkody spowodowanej wypłatą zasiłku rodzinie zmarłego, jak również roszczenie regresowe z tego tytułu.

Wyrok SN z dnia 2 września 1955 r., sygn. I K 526/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Dla bytu przestępstwa z art. 1 dekretu z dn. 4.III.1953 r. o wzmożeniu ochrony własności społecznej nie jest istotne, w jaki sposób współsprawcy zagarnięcia mienia społecznego dzielą się tym mieniem. Wysokość pobranej przez poszczególnego sprawcę zagarnięcia sumy (lub wartość zagarniętego przezeń dla siebie przedmiotu) może mieć znaczenie przy określaniu kary. Odpowiedzialność kwalifikowana z art.

Orzeczenie SN z dnia 6 września 1955 r., sygn. II CR 1501/54

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Sprzeczne z dyscypliną i obowiązującym w zakładzie pracy regulaminem zachowanie się pracownika, które doprowadziło do tego, że włączył się do pracy, której byłby mu w normalnym porządku rzeczy pracodawca lub jego upoważniony zastępca nie powierzył, nie zmienia w istocie tego faktu, że pracownik wykonywał pracę na rzecz pracodawcy i przy niej uległ wypadkowi. Samowolne w powyższym znaczeniu włączenie

Postanowienie SN z dnia 10 września 1955 r., sygn. I KO 140/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Z wnioskiem w trybie art. 32 k. p. k. powinien Sąd występować dopiero po skoncentrowaniu w toku przygotowania do rozprawy głównej możliwe wszystkich dowodów bądź to na podstawie wniosków stron bądź też z urzędu, a także po rozważeniu z wynikiem negatywnym kwestii wymienionych w art. 249 i 251 k. p. k. Wiąże się to także z koniecznością uprzedniego doręczenia oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia, zawiadomienia

Orzeczenie SN z dnia 16 września 1955 r., sygn. I CR 608/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Wypływający z nieważnej umowy przedwstępnej, przewidującej zawarcie w przyszłości formalnego aktu kupna sprzedaży nieruchomości, obowiązek zwrotu otrzymanego świadczenia w postaci oddania nieruchomości, jako obowiązek obligacyjny, jest zupełnie niezależny od tego, czy domagający się eksmisji kontrahent z umowy przedwstępnej jest właścicielem tej nieruchomości.

Orzeczenie SN z dnia 22 września 1955 r., sygn. I CR 156/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Uchylenie wyroku z przyczyn, które sąd rewizyjny bierze z urzędu pod rozwagę, nie uzasadnia zwrotu opłat od rewizji skarżącemu.

Orzeczenie SN z dnia 23 września 1955 r., sygn. IV CR 826/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Należnością za pracę w rozumieniu art. 341 § 1 k.p.c. jest zarówno zaliczkowe wynagrodzenie bieżące członka spółdzielni pracy, jak i udział w części czystej nadwyżki przypadającej na skutek podziału tej nadwyżki na rzecz członka spółdzielni pracy.

Orzeczenie SN z dnia 1 października 1955 r., sygn. III CR 783/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Obowiązek wydania nieruchomości nabytej w wykonaniu zlecenia wynika wprost z ustawy i umowa zobowiązująca przyjmującego zlecenie do przeniesienia własności tak nabytej nieruchomości na dającego zlecenie nie jest potrzebna. Zlecenie jest wyręczeniem się przez dającego zlecenie w zawarciu pewnej czynności i nie wymaga do ważności zachowania żadnej szczególnej formy bez względu na to, jakich czynności

Wyrok SN z dnia 8 października 1955 r., sygn. IV KRn 555/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Przedmiotem procesu jest nie opis i ocena prawna czynu, dokonana przez prokuratora w akcie oskarżenia, lecz czyn przestępny, który faktycznie miał miejsce, a na którego istnienie wskazuje akt oskarżenia, zarysowując zarazem jego ramy faktyczne i czas jego dokonania. Sąd nie jest związany opisem ani oceną prawną czynu dokonano: przez oskarżyciela (argument z art. 324 § 2 k. p. k.). W miejsce tego opisu

Orzeczenie SN z dnia 12 października 1955 r., sygn. III CR 452/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Zarówno pracownikowi umysłowemu jak i fizycznemu w razie niezwłocznego rozwiązania stosunku pracy bez ważnej przyczyny posługuje, obok odszkodowania z art. 39 rozporządzenia o umowie pracowników umysłowych lub art. 20 rozporządzenia o umowie o pracę robotników wynagrodzenie za nabyte w ostatnim roku a nie wykorzystane prawo do urlopu.

Postanowienie SN z dnia 13 października 1955 r., sygn. II KO 23/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Uchwała Rady Ministrów z dn. 3J. 1953 r. w sprawie zniesienia bonowego zaopatrzenia, regulacji cen, ogólnej podwyżki płac i zniesienia ograniczeń w handlu nadwyżkami produktów rolniczych (w części III ustęp 2 p. c.) nie uchyla przepisów Rozporządzenia Przewodniczącego P. K. P. G. Z dn. 2S.X.1849 r. w sprawie uznania niektórych artykułów za reglamentowane (Dz. U. Nr 56, poz. 444) oraz Rozporządzenia

Orzeczenie SN z dnia 13 października 1955 r., sygn. I CR 922/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Niemożność zwołania kompletu orzekającego przez przewodniczącego zakładowej komisji rozjemczej nie uchyla właściwości zakładowej komisji rozjemczej do rozpoznania sprawy i nie uzasadnia przekazania jej sądowi.

Orzeczenie SN z dnia 13 października 1955 r., sygn. III CR 599/55

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1955

Ugoda lub układ zawarte w sprawach zawisłych przed sadem mogą być zawsze spisane w protokole sądowym i nie wymagają do prawno-materialnej skuteczności formy aktu notarialnego Odnosi się to również do czynności przedsiębranych przez sędziego scaleniowego w ramach przepisów ustawy z dnia 17 marca 1932 r (Dz. U Nr 38, poz. 392).