Orzeczenie SN z dnia 20 lipca 1955 r., sygn. II CO 23/55

1.  Art. 14 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o przedsiębiorstwach państwowych, stanowiąc, że dyrektorów przedsiębiorstw i ich zastępców powołuje właściwy minister, nie przewiduje dla tego powołania żadnego specjalnego aktu ani żadnej uroczystej formy. Powołanie na stanowiska dyrektora lub jego zastępcy przez ministra może być dokonane w różnej formie, byle intencja nominowania danej osoby na to stanowisko nie budziła wątpliwości.

2.  Nie da się pogodzić z zasadami współżycia społecznego w Państwie Ludowym taka sytuacja, że pracodawca powołuje pracownika na niższe stanowisko, zaszeregowując go według stawek przewidzianych dla tego stanowiska, a powierza mu faktycznie stanowisko wyższe, żądając pracy trudniejszej i bardziej odpowiedzialnej, płacąc zaś wynagrodzenie według grupy przewidzianej dla stanowiska niższego.