Orzeczenie SN z dnia 23 sierpnia 1955 r., sygn. I CR 307/55

Kwestia dobrej czy złej wiary posiadacza gruntu zależy nie od obiektywnych skutków prawnych czynności, w wyniku której nastąpiło objecie w posiadanie, lecz od stanu świadomości posiadacza, który jest w dobrej wierze, jeśli konkretne okoliczności usprawiedliwiają jego przekonanie, iż obejmuje grunt na prawach właściciela, choćby w rzeczywistości mniemanie to okazało się błędne. Przekonanie takie po stronie posiadacza może uzasadnić okoliczność, że przydział działki pod budowę domu mieszkalnego przez państwowe organy radzieckie ma charakter przekazania obywatelowi tejże działki do wyłącznego pełnego i nieograniczonego w czasie władania, pod względem swego faktycznego zakresu zbliżonego do treści prawa własności.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Michaliny, Feliksa, Czesława, Piotra, Stanisława i Władysława T. przeciwko Annie, Anatoliuszowi, Michałowi i Ninie D. o wydanie nieruchomości, po rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Białymstoku z dnia 21 września 1954 r.,