Orzeczenie SN z dnia 6 września 1955 r., sygn. II CR 1501/54

Sprzeczne z dyscypliną i obowiązującym w zakładzie pracy regulaminem zachowanie się pracownika, które doprowadziło do tego, że włączył się do pracy, której byłby mu w normalnym porządku rzeczy pracodawca lub jego upoważniony zastępca nie powierzył, nie zmienia w istocie tego faktu, że pracownik wykonywał pracę na rzecz pracodawcy i przy niej uległ wypadkowi. Samowolne w powyższym znaczeniu włączenie się do pracy, jak wynika pośrednio z art. 188 ust. (1) ustawy o ubezpieczeniu społecznym, choć zawinione, nie wyklucza prawa do renty wypadkowej. Niezgodne z organizacją pracy włączenie się do pracy pracownika będzie z reguły świadczyć o jego winie lub współwinie.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Adama K. przeciwko Skarbowi Państwa (Państwowy Ośrodek Maszynowy w P.) o odszkodowanie i rentę, po rozpoznaniu rewizji powoda i pozwanego Skarbu Państwa od wyroku Sądu Wojewódzkiego dla województwa łódzkiego z dnia 4 czerwca 1954 r.,