USTAWA z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń

Wersja: archiwalna |  Dziennik Ustaw rok 1971 nr 12 poz. 114 z 1971-05-31

USTAWA z dnia 20 maja 1971 r. Przepisy wprowadzające Kodeks wykroczeń.

Wersja: aktualna |  Dziennik Ustaw rok 1971 nr 12 poz. 115 z 1971-05-31

USTAWA z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia

Wersja: archiwalna |  Dziennik Ustaw rok 1971 nr 12 poz. 116 z 1971-05-31

Wyrok NSA z dnia 22 października 1981 r., sygn. I SA 2067/81

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1981

1. Odrębność procedury związanej z wykonywaniem przez organ administracji kary dodatkowej zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, orzeczonej przez sąd lub kolegium do spraw wykroczeń /art. 181 par. 1 w związku z art. 2 pkt 7 Kkw i - odpowiednio - art. 100 Kpw/ i procedury administracyjnej, na mocy której organ może cofnąć prawo jazdy z urzędu w związku z udowodnionym faktem prowadzenia przez kierowcę

Wyrok NSA z dnia 14 listopada 1984 r., sygn. II SA 1165/84

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1984

1. Zakres pojęcia "wykroczenia przeciwko interesom konsumentów", zawartego w art. 8 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193 ze zm./, jest szerszy od takiego samego pojęcia użytego w tytule rozdziału XV ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń /Dz.U.

Postanowienie NSA z dnia 16 lutego 1987 r., sygn. SA/Wr 137/87

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1987

Orzeczenia Kolegiów do spraw wykroczeń nie są decyzjami w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, albowiem postępowanie w sprawach o wykroczenia toczy się według przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, środki zaś zaskarżania tych orzeczeń wskazują przepisy art. 77-99 tego kodeksu.

Uchwała SN z dnia 4 grudnia 1987 r., sygn. III CZP 61/87

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1987

W świetle unormowania zawartego w art. 52a § 3 kodeksu wykroczeń (Dz.U. z 1986 r. nr 39, poz. 193) orzeczenie przepadku rzeczy należącej do majątku wspólnego małżonków uprawnia małżonka osoby ukaranej do dochodzenia roszczeń w drodze procesu cywilnego.

Wyrok NSA z dnia 29 stycznia 1988 r., sygn. III SA 1035/87

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1988

Spóźnione zrealizowanie obowiązku meldunkowego przewidzianego w ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ może powodować konsekwencje przewidziane w ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń /Dz.U. nr 12 poz. 114 ze zm./ natomiast nie czyni wadliwym spełnienie obowiązku meldunkowego.

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 21 kwietnia 1989 r., sygn. V KZP 3/89

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1989

Nie można orzec przepadku przedmiotu objętego współwłasnością, jeżeli sprawcami nie są wszyscy współwłaściciele, a ustawa nie przewiduje orzeczenia przepadku przedmiotu nie będącego własnością sprawcy.

Uchwała SN z dnia 21 kwietnia 1989 r., sygn. V KZP 5/89

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1989

Postanowienie sądu wydane w trybie art. 456 § 2 k.p.k. w związku z art. 92 k.p.w. nie podlega zaskarżeniu na podstawie art. 409 k.p.k.

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 16 czerwca 1989 r., sygn. V KZP 8/89

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1989

Przepis art. 38 ust. 1-4 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim (j.t. Dz.U. z 1973 r. nr 33, poz. 197) nie uprawnia strażników łowieckich do dokonywania, przewidzianego w art. 190-197 k.p.k. i art. 40-42 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia przeszukania pojazdów, rzeczy i osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia łowieckiego

Uchwała SN z dnia 29 sierpnia 1989 r., sygn. V KZP 17/89

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1989

Zabór z lasu państwowego wyrąbanych gałęzi (tzw. stroiszu) stanowi wykroczenie przewidziane w art. 148 § 1 pkt 2 kodeksu wykroczeń, niezależnie od wartości zabranego mienia.

Postanowienie SN z dnia 24 stycznia 1991 r., sygn. V KZP 24/90

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1991

1. Sąd Wojewódzki orzekający w przedmiocie uchylenia prawomocnego orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń nie jest sądem rozpoznającym środki odwoławcze, uprawnionym na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. do przekazania Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego do rozstrzygnięcia. 2. Przewidzianej w art. 112 w zw. z art. 113 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia możliwości uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia

Wyrok SN z dnia 20 grudnia 1991 r., sygn. II KRN 296/91

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1991

Orzeczenie sądu rejonowego w przedmiocie kary dodatkowej zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 miesięcy zapadło z oczywistą obrazą art. 29 § 1 k.w., bowiem zgodnie z treścią tego przepisu kara ta nie może być orzeczona na okres krótszy niż 6 miesięcy.

Wyrok SN z dnia 4 czerwca 1992 r., sygn. II KRN 65/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1992

Przepis art. 39 k.w. nie daje podstawy do wymierzenia kary zasadniczej z równoczesnym odstąpieniem od orzeczenia kary dodatkowej, której orzeczenie jest obligatoryjne.

Wyrok SN z dnia 4 lutego 1993 r., sygn. III KRN 254/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

Pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym jest każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym na nim silnikiem, jak również maszyna samobieżna i motorower. Nie są pojazdami mechanicznymi rowery zaopatrzone w silnik pomocniczy o pojemności nie przekraczającej 50 cm3 pod warunkiem, że zachowają wszystkie normalne cechy charakterystyczne budowy umożliwiające ich zwykłą eksploatacje jako rowerów.

Wyrok SN z dnia 24 czerwca 1993 r., sygn. III KRN 100/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

Sądy, w tym i Sąd Najwyższy, nie mogą wprawdzie generalnie kwestionować mocy wiążącej uchwały organu samorządowego, jednakże w wypadku, gdyby uchwała taka miała stanowić podstawę odpowiedzialności karnej, sądom wolno jest odmówić jej zastosowania, jeśli stwierdzą, że została ona wydana z przekroczeniem ustawowego upoważnienia.

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 19 sierpnia 1993 r., sygn. I KZP 17/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

Wyrąb, niszczenie, uszkodzenie lub karczowanie w lesie nie należącym do sprawcy albo zabór z takiego lasu mienia wymienionego w art. 148 k.w. stanowi wykroczenie przewidziane w tym przepisie, bez względu na wartość mienia.

Wyrok NSA z dnia 7 września 1993 r., sygn. SA/Ka 369/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Rada gminy rozstrzyga samodzielnie, stosownie do art. 71 ust. 2 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. /Dz.U. nr 84 poz. 426/ i art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ w celu zapewnienia porządku publicznego /art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie terytorialnym/ o tym, jakie obiekty lub miejsca uzasadniają, ze względu na

Wyrok SN z dnia 9 grudnia 1993 r., sygn. II KRN 285/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

Prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka drogą lokalną czy nawet drogą polną, stanowi wykroczenie przewidziane w art. 87 § 1 k.w., jeżeli istnieją podstawy do przyjęcia, że odbywa się na nich ruch lądowy.

Uchwała SN z dnia 16 lutego 1994 r., sygn. I KZP 39/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

I. Określenie „gra hazardowa”, użyte w art. 128 § 1 k.w., obejmuje swym zakresem wszelkie gry, w tym i grę w tzw. trzy karty, jeżeli wygrana lub przegrana uzależniona jest nie od umiejętności grających, lecz wyłącznie lub przeważnie od losu. II. Urządzającemu grę hazardową jedynie wówczas można przypisać odpowiedzialność za przestępstwo określone w art. 205 k.k., gdy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej

Postanowienie SN z dnia 25 maja 1995 r., sygn. II KRN 50/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

1. Pokrzywdzony jest stroną w postępowaniu przed kolegium do spraw wykroczeń przez sam fakt pokrzywdzenia. W postępowaniu tym pokrzywdzony nie jest obowiązany do składania deklaracji lub wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu. Może działać w każdej fazie postępowania przed kolegium, składać wnioski dowodowe, wypowiadać się w przedmiocie każdego dowodu, wnosić środki zaskarżenia itp. 2. W

Postanowienie SN z dnia 18 czerwca 1996 r., sygn. I KZP 5/96

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

Wprowadzone przez ustawę z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U. nr 95, poz. 475) nowe kwotowe uregulowanie wartości mienia stanowiącej podstawę rozgraniczenia przestępstwa od wykroczenia, nawet jeżeli powoduje, iż poszczególne czyny, gdyby oceniać je oddzielnie, stanowiłyby

Postanowienie SN z dnia 19 lipca 1996 r., sygn. V KKN 103/96

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

W związku z tym, że stronie kasacja nie przysługuje od orzeczenia, które uprawomocniło się w pierwszej instancji, nie przysługuje ona również od niezaskarżalnego wyroku sądu rejonowego w sprawach o wykroczenia.