Wyrok NSA z dnia 7 września 1993 r., sygn. SA/Ka 369/93

Rada gminy rozstrzyga samodzielnie, stosownie do art. 71 ust. 2 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. /Dz.U. nr 84 poz. 426/ i art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ w celu zapewnienia porządku publicznego /art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie terytorialnym/ o tym, jakie obiekty lub miejsca uzasadniają, ze względu na ich charakter, wprowadzenie regulaminowego zakazu sprzedaży, podawania, spożywania oraz wnoszenia napojów alkoholowych /art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz. 230/.

Postanowienia w tym zakresie mają charakter przepisów gminnych wydanych z upoważnienia ustawy /art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym/.

Wyłącza to uprawnienie organów gminy do wydania przepisów porządkowych w tej materii /art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie terytorialnym/.

Naruszenie zakazów z art. 14 ust. 6 pociąga za sobą odpowiedzialność z art. 43 ust. 3 ustawy antyalkoholowej.

Nie mają wówczas zastosowania ani art. 40 ust. 4 ustawy o samorządzie terytorialnym ani art. 54 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń /Dz.U. nr 12 poz. 114 ze zm./. /lex specialis derogat legi generali/.