Postanowienie SN z dnia 24 stycznia 1991 r., sygn. V KZP 24/90

1. Sąd Wojewódzki orzekający w przedmiocie uchylenia prawomocnego orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń nie jest sądem rozpoznającym środki odwoławcze, uprawnionym na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. do przekazania Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego do rozstrzygnięcia.

2. Przewidzianej w art. 112 w zw. z art. 113 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia możliwości uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia wyłącznie na korzyść oskarżonego nie stoi na przeszkodzie uznanie ukarania za niebyłe na podstawie art. 2 § 2 kodeksu wykroczeń.

Sąd Najwyższy w sprawie Bogusława S., oskarżonego z art. 52 § 2 pkt 1 i 2 k.w., po rozpoznaniu przekazanych na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w G., postanowieniem z dnia 31 lipca 1990 r. zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy: