Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 19 sierpnia 1993 r., sygn. I KZP 17/93

Wyrąb, niszczenie, uszkodzenie lub karczowanie w lesie nie należącym do sprawcy albo zabór z takiego lasu mienia wymienionego w art. 148 k.w. stanowi wykroczenie przewidziane w tym przepisie, bez względu na wartość mienia.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 1993 r. wniosku Prokuratora Generalnego z dnia 7 czerwca 1993 r., złożonego na podstawie art. 16 ust. 2 w zw. z art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (j.t. Dz.U. z 1990 r., nr 26, poz. 153 z późn. zm.), o podjęcie uchwały w przedmiocie wyjaśnienia zagadnienia prawnego:

„Czy zabór w celu przywłaszczenia, bądź zniszczenie albo uszkodzenie mienia, określonego w art. 148 § 1 k.w., stanowi wyłącznie wykroczenie przewidziane w pkt 2 lub pkt 1 tego przepisu, czy też – jeżeli wartość mienia lub wysokość szkody przekroczy granicę dzielącą przestępstwo i wykroczenie – jest to przestępstwo przewidziane w art. 199, 203 lub 212 k.k. pozostające w ewentualnym zbiegu z art. 148 § 1 k.w.?”

– uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

Uzasadnienie

Wniosek Prokuratora Generalnego w przedmiocie wykładni ustawy nawiązuje do uchwały Sądu Najwyższego z 29.VIII.1989 r. V KZP 17/89 (OSNKW 1989, z. 7-12, poz. 51) i jej wpływu na zmianę praktyki orzeczniczej. W uchwale tej Sąd Najwyższy stwierdził, że „zabór z lasu państwowego wyrąbanych gałęzi (tzw. stroiszu) stanowi wykroczenie przewidziane w art. 148 § 1 pkt 2 k.w., niezależnie od wartości zabranego mienia”. W uzasadnieniu uchwały Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że wyspecyfikowanie w odrębną postać tak określonych przedmiotów zaboru (chodzi o wyrąbane gałęzie, korzenie lub krzewy albo wykarczowane pniaki) czyni z art. 148 § 1 pkt 2 k.w. normę szczególną w stosunku do ogólnego przepisu traktującego o kradzieży lub przywłaszczeniu mienia, jakim jest art. 119 k.w. Zdaniem Sądu Najwyższego, bez znaczenia jest tu okoliczność, że dla określenia czynności sprawczej użyto w art. 148 § 1 pkt 2 k.w. słowa „zabiera”, podczas gdy w art. 119 k.w. posłużono się sformułowaniem „kradnie lub przywłaszcza sobie”, gdyż nie ulega wątpliwości, że „pojęcie zaboru jest pojęciem szerszym od kradzieży lub przywłaszczenia i mieści w sobie wszelkie działania skutkujące zawładnięcie mieniem.”