W świetle art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ należy przyjąć, że wezwania do uiszczenia opłaty za niewypełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej /OC/ podlegają kontroli tego Sądu jako akty z zakresu administracji publicznej dotyczące stwierdzenia obowiązku wynikającego z przepisów prawa
W art. 37i ust. 1 pkt f ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ stwierdzono, że osoba fizyczna winna zawierać umowę ubezpieczenia o odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności brokerskiej. Brak tego rodzaju umowy zdaniem Sądu powoduje konieczność cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej bez względu na to czy
W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 24 września 2000 r., to jest dniem wejścia w życie zmiany do ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. nr 11 poz. 62 ze zm./ działalność zakładu ubezpieczeń polegająca na odsprzedaży przedmiotów ubezpieczenia nie mieściła się w pojęciu działalności ubezpieczeniowej, nie mieściła się również w zakresie "usług ubezpieczeniowych" i
W orzecznictwie Sądu wezwanie do uiszczenia opłaty za niespełnienie obowiązku zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych uznano za akt wymieniony w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Wezwanie to bowiem stwierdza istnienie obowiązku uiszczenia wymienionej opłaty
Wezwanie do uiszczenia opłaty za niewypełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia są aktami z zakresu administracji publicznej dotyczącymi stwierdzenia obowiązku wynikającego z przepisów prawa. Taką rolę pełni przedmiotowe wezwanie.
W sytuacji, gdy odwołanie od decyzji organu I instancji wnosi podmiot, który twierdzi, że zaskarżona decyzja dotyczy jego interesu prawnego lub obowiązku, organ odwoławczy obowiązany jest rozpoznać odwołanie, a jeśli w wyniku rozpoznania odwołania organ ten stwierdzi, że podmiot ten nie ma w danej sprawie indywidualnego interesu prawnego lub obowiązku, to wówczas wydaje on decyzję o umorzeniu postępowania
Broker, który uzyskał zezwolenie przez dniem wejścia w życie ustawy z dnia 8 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Kodeks handlowy oraz o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 96 poz. 478/ aby zezwolenie to nie straciło ważności winien bezwzględnie spełnić warunki wymienione w art. 37i ust. 1
Pomiędzy Ubezpieczeniowym Funduszem Gwarancyjnym a podmiotem, który nie dopełnił obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego nie istnieje stosunek cywilnoprawny, lecz publicznoprawny /administracyjny/, a więc podlegający egzekucji administracyjnej. Wezwanie do uiszczenia opłaty za niewypełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych
1. Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ zakład ubezpieczeń nie może prowadzić działalności jednocześnie w dziale ubezpieczeń na życie i w dziale pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń majątkowych. Kryterium podziału ubezpieczeń na majątkowe i osobowe stanowią art. 821 i art. 829 Kc zgodnie, z którymi ubezpieczenie
W sytuacji, gdy przepisy procesowe przewidują jakikolwiek środek weryfikacji aktu z zakresu administracji publicznej, to obowiązkiem strony jest z niego skorzystać przed wniesieniem skargi do NSA. Nieskorzystanie z takiego środka weryfikacji rozstrzygnięcia skutkuje niedopuszczalnością skargi. Przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./
1. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny realizuje wynikające z art. 90e ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ zadania o charakterze władczym, a zatem w tym zakresie Fundusz działa jako wymieniony w art. 1 pkt 2 Kpa inny podmiot powołany z mocy prawa do załatwienia spraw administracyjnych. 2. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny jest samodzielną
Skoro Powszechny Zakład Ubezpieczeń decydował się na przejmowanie na swoją własność przedmiotów ubezpieczenia, w celu ich odsprzedaży dla zmniejszenia kosztów prowadzonej działalności ubezpieczeniowej, to odsprzedaż należało uznać za działalność gospodarczą związaną z działalnością ubezpieczeniową w rozumieniu art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11
Przez prowadzenie działalności z naruszeniem przepisów prawa, w świetle art. 83 ust. 5 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./, należy rozumieć też niedopełnienie obowiązków wynikających z przepisów prawa, nawet gdy było to przedmiotem jednorazowego zaniechania.
Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń nie może nadawać zaleceniom formy decyzji administracyjnej, ponieważ nie ma do tego podstaw. Organy mogą wydawać decyzje jedynie w przypadku wyraźnego umocowania zawartego w ustawie.
Postanowienia umowy agencyjnej nie stanowią przepisów prawa w rozumieniu art. 37f ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /t.j. Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./.
Kognicja Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawach objętych ustawą z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62/ określona została w art. 82 ust. 3 i art. 85 tej ustawy. Skarga w przedmiocie opłaty z tytułu braku ubezpieczenia OC /art.90e ust.1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej/ jest niedopuszczalna.
Działalność zakładu ubezpieczeń, polegająca na odsprzedaży pojazdów i innych przedmiotów odzyskanych oraz powypadkowych, nie mieściła się w pojęciu działalności ubezpieczeniowej. Skoro zakład ubezpieczeniowy zamiast realizowania zawartej umowy ubezpieczenia zdecydował się na przejęcie na swoją własność przedmiotów ubezpieczenia, a następnie dokonywał ich sprzedaży, to nie było podstaw do przyjęcia,
Ustawa z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /t.j. Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ dla rozstrzygnięć mających postać decyzji administracyjnych przewiduje drogę skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego /patrz art. 85/. Brak jest takiego postanowienia w stosunku do opłat z tytułu naruszenia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o jakich mówi art. 90e ustawy.
1. Koszty akwizycji powinny być bezpośrednio związane z zawieraniem /pozyskiwaniem i zawarciem/ konkretnych ubezpieczeń i inkasem składek od konkretnych umów ubezpieczenia /par. 2 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad rachunkowości ubezpieczycieli - Dz.U. nr 140 poz. 791 ze zm./. W tak rozumianych kosztach akwizycji nie mieszczą się nagrody dla
Świadczenie usług w dziedzinie ubezpieczeń wymaga zezwolenia Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń. W związku z tym nie podlega wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej.
1. Umowa ubezpieczeniowa może być zawarta bezpośrednio pomiędzy ubezpieczycielem a ubezpieczającym /art. 3 ust. 2/ lub pomiędzy tymi podmiotami za pośrednictwem osoby fizycznej bądź prawnej zajmującej się świadczeniem tego rodzaju usług /art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej - Dz.U. nr 59 poz. 344/. Pośrednictwem tym mogą zajmować się tylko maklerzy ubezpieczeniowi
Art. 66 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. nr 59 poz. 344 ze zm./ ustanawia materialnoprawną podstawę czynności przeniesienia portfela ubezpieczeń a także ustanawia tryb prawny /procedurę/ tej czynności. W stosunku do takiej treści art. 66 cyt. ustawy, treść art. 79 tej ustawy odczytywać można jedynie jako przepis o charakterze kompetencyjnym. Poza ustanowieniem uprawnienia
1. Zawieranie umów ubezpieczenia na rzecz dającego zlecenie towarzystwa ubezpieczeniowego nie stanowi działalności ubezpieczeniowej. 2. Agenci ubezpieczeniowi obciążani winni być podatkiem obrotowym od pobranej prowizji na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej
Ustawodawca zezwala wprawdzie w art. 63 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. nr 59 poz. 344/ na lokowanie funduszu ubezpieczeniowego w wekslach, lecz kontekst tego przepisu nie pozostawia wątpliwości co do tego, że chodzi wyłącznie o weksle wystawione przez Skarb Państwa.
