1. Jeżeli cel jest wytyczony przez ustawę wprost, a podmiot realizujący tę właśnie ustawę wykonuje w jej ramach działania nie zmierzające do realizacji tego celu, to można uznać, że działa on niezgodnie z prawem, a nawet bez podstawy prawnej. Takie działania zatem podlegają weryfikacji sądowej. Nie jest to wtedy kontrola celowości, ale kontrola legalności, gdyż akt nie jest weryfikowany z punktu widzenia
1. W przypadku gdy cel jest wytyczony przez ustawę wprost, a podmiot realizujący tę właśnie ustawę wykonuje w jej ramach działania nie zmierzające do realizacji tego celu, to można uznać, że działa on niezgodnie z prawem, a nawet bez podstawy prawnej. Takie działania zatem podlegają weryfikacji sądowej. Nie jest to wtedy kontrola celowości, ale kontrola legalności, gdyż akt nie jest weryfikowany z
Jeżeli organ rentowy stwierdził, że wydana uprzednio decyzja uznająca pracodawcę za nieuspołeczniony zakład pracy jest błędna, a błąd ten nie został spowodowany zachowaniem się zakładu pracy, to organ rentowy może wydać nową, prawidłową decyzję ze skutkiem na przyszłość, bez możliwości dochodzenia od pracodawcy zwrotu zasiłków chorobowych wypłaconych przed wydaniem ponownej decyzji.
Rzemieślnicy oraz osoby prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą są nie tylko ubezpieczonymi, lecz także płatnikami składek na ubezpieczenie społeczne i z tego ostatniego powodu ponoszą odpowiedzialność karną na podstawie art. 41 pkt 1 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (j.t. Dz.U. z 1989 r. nr 25, poz. 137 z późn. zm.) za niedopełnienie
Usunięcie z ewidencji bezrobotnych osoby nie mającej prawa do zasiłku nie sięga skutkami tak daleko, że pozbawia ją jednocześnie statusu osoby, która utraciła prawo do zasiłku z innych przyczyn niż określone w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./. Status ten zachowuje się do czasu powstania nowych okoliczności, mających znaczenie
Zakwalifikowanie preparatu do pozycji leków, a więc dopuszczenie go do obrotu na polskim obszarze celnym, wymaga uzgodnienia tej decyzji z wymogami zawartymi w ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym /Dz.U. nr 105 poz. 452/. Zgodnie z art. 26 ust. 1 powołanej ustawy do obrotu mogą być wprowadzane środki
Jeżeli organ rentowy ustalił podstawę wymiaru świadczenia zgodnie z zaświadczeniem zakładu pracy wykazującym wynagrodzenie, które było zaniżone z powodu niejednoznaczności przepisów płacowych, a następnie doszło do wyrównania wynagrodzenia i odprowadzenia składki na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, wypłata świadczenia w ponownie ustalonej wysokości następuje z zastosowaniem art. 101 ust. 1 pkt 2 ustawy
Zwiększenie świadczenia określone w art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450 ze zm.) przysługuje za okresy podwójnego ubezpieczenia przypadające od dnia 1 lipca 1977 r., także tym osobom, którym przy ustalaniu prawa do emerytury uwzględniono okresy pracy w gospodarstwie
W razie śmierci jednego z małżonków, po nieodpłatnym przekazaniu przez nich na rzecz następcy gospodarstwa rolnego objętego wspólnością ustawową, w trybie przepisów ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz.U. nr 32, poz. 140), pozostały przy życiu małżonek może na podstawach wyszczególnionych w art. 119 ust. 2 ustawy
Przepis art. 21 ust. 5a pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 10 marca 1994 r. /Dz.U. nr 43 poz. 165/ i obowiązującym od dnia 14 kwietnia 1994 r., nie ma zastosowania do sytuacji, w których prawo bezrobotnego małżonka do zasiłku dla bezrobotnych ustało na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca
W sprawie o wypłatę świadczenia rehabilitacyjnego opinia biegłych dotycząca wyłączenia istnienia inwalidztwa jest niewystarczająca; konieczna jest natomiast opinia oceniająca istnienie przesłanek niezbędnych dla przyznania świadczenia rehabilitacyjnego (art. 20 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst:
Wykonywanie, w czasie zwolnienia lekarskiego od pracy, zatrudnienia w jednym z dotychczasowych zakładów pracy, przy jednoczesnym pobieraniu zasiłku chorobowego w drugim zakładzie, w którym pracownik był równocześnie zatrudniony przed powstaniem prawa do zasiłku chorobowego, jest wykonywaniem innej pracy zarobkowej w rozumieniu art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych
Jeżeli pracownik w okresie ostatnich 12 lat kalendarzowych, liczonych wstecz od roku, w którym złożył wniosek o emeryturę, nie osiągnął wynagrodzenia, lub osiągnął je przez okres krótszy niż 3 kolejne lata kalendarzowe do ustalenia podstawy emerytury od 1 stycznia 1990 r. przyjmuje się wynagrodzenie wypłacone mu za okres 3 kolejnych lat kalendarzowych, przypadających w całości lub w części wcześniej
Okresy niewykonywania pracy - spowodowane opieką nad dzieckiem: w wieku do lat 4 - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie - bez względu na liczbę dzieci - do 6 lat, w myśl przepisu art. 4 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450 ze zm.) stanowią
1. Okresy służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej liczone na podstawie art. 12 i 13 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin /Dz.U. nr 53 poz. 214/, mają zastosowanie tylko przy przyznawaniu świadczeń, o których mowa w art. 2 tej ustawy. 2. Do okresu
1. Zarejestrowanie się bezrobotnego - odpowiadające wymogom określonym w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu oraz o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 43 poz. 165/ - nie w terminie 6 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, ale dopiero po ustaniu prawa do zasiłku
Przepis art. 7 pkt 5 lit. c ustawy z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99 ze zm.) traktuje okres pracy społeczno-politycznej - w granicach czasowych określonych tym przepisem - jako równorzędny z okresem zatrudnienia na kolei, przy czym 'ustanie pracy' w rozumieniu wymienionego przepisu należy interpretować jako faktyczne zaprzestanie
Pominięcie przez Sądy obu instancji oświadczenia wnioskodawcy o cofnięciu odwołania od organu rentowego, względnie wniosku, stanowi rażące naruszenie art. 469 w zw. z art. 203 k.p.c uzasadniające uwzględnienie wniosku rewizji nadzwyczajnej o uchylenie zaskarżonych wyroków.
Długość okresu zatrudnienia wymagana do przyznania renty inwalidzkiej zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) różni się od tego, w jakim wieku powstało inwalidztwo osoby ubiegającej się o rentę inwalidzką.
Sąd rozpatrując odwołanie wnioskodawcy obowiązany jest do prze-słuchania świadków, których oświadczeń i protokołów zeznań złożonych organowi rentowemu, organ ten nie uwzględnił.
1. Zastosowanie przy wydawaniu decyzji administracyjnej jednej z możliwych interpretacji niejednoznacznych w swej treści przepisów prawa nie może być uznane za rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, prowadzące do stwierdzenia nieważności decyzji, tylko z tego powodu, że interpretacji tej nie podziela organ wyższego stopnia. 2. Rażące naruszenie prawa, o jakim mowa w art. 156
1. Zastosowanie przy wydaniu decyzji administracyjnej jednej z możliwych interpretacji przepisów prawa o niejednoznacznej treści, nie może być uznane za rażące naruszenie prawa, o jakim mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, prowadzące do stwierdzenia nieważności decyzji z tego tylko powodu, że interpretacji tej nie podziela organ wyższego stopnia. Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt
