Wyrok SN z dnia 2 lutego 1995 r. sygn. II URN 51/94

Pominięcie przez Sądy obu instancji oświadczenia wnioskodawcy o cofnięciu odwołania od organu rentowego, względnie wniosku, stanowi rażące naruszenie art. 469 w zw. z art. 203 k.p.c uzasadniające uwzględnienie wniosku rewizji nadzwyczajnej o uchylenie zaskarżonych wyroków.

Przewodniczący SSN: Teresa Romer

Sędzia SN:Maria Tyszel (sprawozdawca)

Sędzia SA: Jerzy Kuźniar

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Stefana Trautsolta, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 1995 r. sprawy z wniosku Mariana Z. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. o wysokość emerytury, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 3 grudnia 1993 r., [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie z dnia 28 lipca 1993 r. [...] i sprawę przekazał temuż Sądowi do ponownego rozpoznania.