Uchwała SN z dnia 13 stycznia 1995 r., sygn. III CZP 171/94

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Janiny D. przeciwko Janowi D. o rozwiązanie umowy przekazania gospodarstwa rolnego po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Przemyślu postanowieniem z dnia 1 grudnia 1994 r. I Cr 323/94 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy po śmierci jednego z małżonków będących właścicielami na zasadach wspólności ustawowej uprzednio przekazanego następcy gospodarstwa rolnego pozostały przy życiu drugi z małżonków, który doznał ze strony następcy złego traktowania, może własnym prawem dochodzić na podstawie art. 119 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (j.t. Dz.U. z 1993 r., nr 71, poz. 342) rozwiązania umowy przekazania gospodarstwa rolnego zawartej na podstawie ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz.U. nr 32, poz. 140), czy też jego roszczenie dotyczyć może jedynie udziału w przekazanym gospodarstwie?”

podjął następującą uchwałę:

W razie śmierci jednego z małżonków, po nieodpłatnym przekazaniu przez nich na rzecz następcy gospodarstwa rolnego objętego wspólnością ustawową, w trybie przepisów ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz.U. nr 32, poz. 140), pozostały przy życiu małżonek może – na podstawach wyszczególnionych w art. 119 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o zaopatrzeniu społecznym rolników (j.t. Dz.U. z 1993 r., nr 71, poz. 342) – domagać się rozwiązania umowy o przekazaniu tylko w części odpowiadającej jego udziałowi w tym gospodarstwie.