Zgodnie z unormowaniem wynikającym z art. 193 § 2 i § 3 o.p. księgi podatkowe stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów o ile prowadzone są w sposób rzetelny i niewadliwy. Dotyczy to także ewidencji prowadzonej w oparciu o art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f. Księgi podatkowe uważa się za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty (art. 193 § 2 O.p.). Za niewadliwe
Przyjęcie metody określonej w art. 17 ust. 2 pkt 4 u.o.r. nie może prowadzić do modyfikacji mającego w sprawie zastosowanie przepisu ustawy podatkowej, tj. art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. Wprawdzie podatnicy mają - w myśl art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. - obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania
Art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. nie decyduje o elementach technicznych podatku, lecz jedynie o sposobie dokumentowania stanów faktycznych.
Podmiot stwarzający formalne pozory istnienia, a który jednak rzeczywiście nie uczestniczy w obrocie prawnym jest podmiotem nieistniejącym.
Ustawodawca nie może wprowadzać rozwiązań prawnych ustanawiających obowiązki niemożliwe do wykonania, skutkujące nadto negatywnymi dla danego podmiotu konsekwencjami prawnymi. Godziłoby to w zasadę praworządności.
Za dzień poniesienia kosztu należy zatem uznać dzień wpisania do ksiąg rachunkowych wydatku na podstawie faktury. Skoro w księgach rachunkowych winny być wpisane chronologicznie wszystkie zdarzenia, które nastąpiły w okresie sprawozdawczym (art.20 ust. 1 u.r.), to dzień wpisania faktury ( dzień wpisania wydatku) jest dniem poniesienia kosztu.
Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., w związku z art. 21 oraz art. 22 ustawy o rachunkowości do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie usług, u konkretnego wykonawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie
Zasadą jest, że ciężar dowodzenia w postępowaniu podatkowym spoczywa na organie podatkowym. W sytuacji jednak, gdy podatnik wywodzi istnienie swojego uprawnienia do obniżenia podstawy opodatkowania o wartość poniesionego wydatku, to on będzie obowiązany do wykazania organowi podatkowemu wszelkich okoliczności potwierdzających zasadność skorzystania z uprawnienia. A zatem, to podatnika obarcza obowiązek
Podatnik winien udowodnić, że celem wydatku było osiągnięcie przychodu, a zatem ciężar dowodu działania w określonym celu spoczywa na podatniku.
Za koszt może być uznany wydatek, co do którego zostało ustalone, że pozostaje on w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem i który został właściwie udokumentowany /art. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm. w zw. z art. 21 i art. 22 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./. Słusznie nie
Odmienna ocena wydatków ujętych przez podatnika w kosztach uzyskania przychodów nie czyni automatycznie nieprawidłowej księgi rachunkowej. Zapisy w księgach nie mogę tworzyć, ani też modyfikować obowiązku podatkowego; obowiązek ten może wynikać wyłącznie z przepisów materialnego prawa podatkowego.
Ukończenie technikum finansowego i uzyskanie świadectwa dojrzałości o innej specjalności niż rachunkowość nie może być kwalifikowane jako ukończenie szkoły średniej o specjalności rachunkowość w rozumieniu par. 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 1998 r. w sprawie kwalifikacji i innych wymagań, których spełnienie uprawnia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
1. Nie do przyjęcia jest pogląd, że ciężar dowodu w postępowaniu podatkowym spoczywa na podatniku. 2. Nietrafny jest pogląd, w myśl którego art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./ w związku z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nakłada na podatnika obowiązek udokumentowania
W przypadku połączenia spółek przez przejęcie /per incorporationem/ przed 1.01.2002 r. nie powstawał obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych spółki przejmowanej na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./. Tym samym nie uległ skróceniu - w myśl art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j.
1. Przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, nie można odrywać od art. 9 ust. 1 tej ustawy, zobowiązującego podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu /straty/, podstawy opodatkowania i należnego podatku. 2. Przepisy art
Regulacja art. 20 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./ w powiązaniu z art. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ wskazuje na to, że dla celów tego podatku wprowadzona została zasada szczegółowego dokumentowania zdarzeń gospodarczych. Sam fakt nie ujęcia dowodów księgowych w księdze
Za przypadek uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych, obcych dowodów źródłowych należy uznać odmowę wydania rachunku przez rolnika sprzedającego produkty zwierzęce z własnej hodowli /art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/.
Przewidziane w art. 204 ust. 6 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych /Dz.U. 1997 nr 139 poz. 934 ze zm./ powiadomienie o stwierdzonych nieprawidłowościach nie jest decyzją administracyjną ani innym aktem bądź czynnością prawną, o której mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm
Faktury i ich kopie są - zgodnie z art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/ - dowodami księgowymi i powinny być przechowywane w sposób umożliwiający sprawdzalność ksiąg rachunkowych. Zapewnienie dostępności ksiąg do badania przez organy kontroli, to zarówno obowiązek podatnika wynikający z art. 11 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy, jak i zagwarantowane ustawowo
