1. Ustawa z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks Celny /Dz.U. 23 poz. 117 ze zm./ w przepisie art. 83, ani art. 32 ust 2 Protokołu Nr 4, nie nakłada na organy celne kraju importera obowiązku wskazywania we wniosku weryfikacyjnym przyczyn przeprowadzenia tego postępowania. Protokół Nr 4 przewiduje, iż jedynie "w razie potrzeby" wymagane jest szczegółowe uzasadnienie wniosku weryfikacyjnego. Trzeba bowiem
Zatrzymanie towarów z urzędu lub na wniosek osoby uprawnionej, o jakiej mowa w art. 57 par. 2a ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ oraz w par. 7 ust. 1 i par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lutego 1999 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu towarów w wypadku podejrzenia naruszenia przepisów dotyczących
Obowiązek przedstawienia towarów organowi celnemu, jeżeli nie uczyniła tego osoba wprowadzająca towar na polski obszar celny, obciąża osobę posiadającą ten towar i dysponującą nim, ponoszącą za niego odpowiedzialność. Przy czym nie ma istotnego znaczenia kwestia winy, okoliczność przyczynienia się czy też nie do zaistnienie sytuacji różnicy między przedstawionym towarem ujętym w zgłoszeniu a towarem
Przez pojęcie "zagadnienia wstępnego" należy rozumieć wstępne "zagadnienie prawne", tymczasem w sprawie nie tyle chodzi o wyjaśnienie rozbieżności prawnych, a spór, co do faktu. Kwestia rzeczywistego przysługiwania stałego rabatu na sprowadzany towar importerowi, a w konsekwencji zasadność uznania, że wartość celna towaru odbiega od deklarowanej, podlegają swobodnej ocenie organu administracyjnego
1. Prawo własności towaru nie stanowi elementu zgłoszenia celnego podlegającego weryfikacji przez organy celne na podstawie art. 65 par. 4 pkt 2 lit. "a-c" ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, i nie może też być przedmiotem decyzji uznającej zgłoszenie celne za nieprawidłowe. 2. Organy celne nie są uprawnione do uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe /
W warunkach określonych w przepisie art. 254 par. 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ a więc w razie sprowadzania towaru nie przeznaczonego do działalności gospodarczej, ale na własne potrzeby, strona może udzielić pełnomocnictwa w formie ustnej czy też w sposób dorozumiany poprzez konkludentne zachowanie. Istotne jest to, aby przedstawicielem osoby fizycznej
1. Stosownie do art. 13 par. 1 ustawy dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, cło określa się na podstawie taryfy celnej lub innych środków taryfowych. Inne środki taryfowe określone zostały w art. 14 Kodeksu, natomiast z art. 13 par. 3, par. 5 i par. 6 Kodeksu celnego wynika, że Taryfa celna obejmuje Polską Scaloną Nomenklaturę Towarową Handlu Zagranicznego PCN /nomenklatura
W przypadku nieprawidłowego zgłoszenia celnego organ celny ma możliwość w ciągu trzech lat od dnia przyjęcia zgłoszenia dokonać "korekty" danych istotnych przy imporcie towarów, o których mowa w art. 65 par. 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, wydając stosowną decyzję. Wydanie decyzji uznającej zgłoszenie celne za nieprawidłowe może nastąpić zarówno w sprawach
Zapis zawarty w art. 13 par. 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ zawiera konieczne elementy jakie Rada Ministrów musi zawrzeć w ustanowionej na podstawie par. 6 art. 13 Kodeksu celnego taryfie celnej. Tak ustanowiona taryfa celna ma moc wiążącą jako całość i brak jest podstaw do przyjęcia, by którykolwiek z elementów taryfy celnej, o których mowa w art. 13
Przepis art. 224 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, nie uzależnia powstania długu celnego od okoliczności z jakiego kraju towar został sprowadzony i czy należności celne zostały w tym kraju uiszczone. Powstanie długu celnego wiąże się z pochodzeniem towaru /z kraju nie będącego stroną umów o wolnym handlu/, a zatem przywóz towaru z Czech, po opłaceniu w tym
Doradca podatkowy nie może być pełnomocnikiem przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie skargi na decyzję organu celnego.
Pojęcie użycie towarów zawarte w przepisie art. 248 par. 2 pkt 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ nie nawiązuje do technologicznego użycia towarów, lecz określa status prawny towarów po ich zwolnieniu. To użycie towarów polegało na swobodnym dysponowaniu nimi przez skarżącego na polskim obszarze celnym.
Agencja celna jako przedstawiciel osoby w świetle art. 256 par. 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ uprawniona jest do składania wniosku o wznowienie postępowania od decyzji wydanej przez organ celny w pierwszej instancji.
Odmówić wyjaśnienia przedstawionych wątpliwości prawnych.
Fakt zawarcia umowy nakładającej na importera obowiązek przekazywania opłaty licencyjnej nie przesądza o tym, że taka opłata licencyjna stanowi warunek sprzedaży w rozumieniu art. 30 par. 1 pkt 3 ustawy dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./.
Zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji RP ratyfikowane umowy międzynarodowe są źródłem powszechnie obowiązującego prawa w Polsce. W art. 91 ust. 1 zawarto przepis generalnie transformujący umowę międzynarodową do wewnętrznego porządku prawnego, co oznacza, iż jest ona bezpośrednio stosowana, chyba że stosowanie umowy uzależnione jest od wydania ustawy. Warunkiem transformacji umowy międzynarodowej do
Decyzja organu celnego dokonującego kwalifikacji importowanego towaru według kodu PCN ma wiążący charakter dla organów podatkowych.
1. Za niedopuszczalne w państwie prawa należy uznać takie zachowanie organów celnych, które na przejściu granicznym aprobują działanie Banku Staropolskiego odsyłają do tego banku osoby dokonujące wpłat gotówkowych związanych z należnościami podatkowymi i celnymi związanymi z odprawa towarów, natomiast skutkami takich skutecznych wpłat gotówkowych próbują obciążyć tylko i wyłącznie stronę. 2. Dokonanie
1. Wskazany przez stronę w zgłoszeniu celnym rok produkcji ciągnika /1993/ nie stanowił elementu decyzji organu celnego, a jedynie podstawę faktyczną rozstrzygnięcia, w tym przypadku o tyle istotną, iż nie tylko decydującą o wymiarze należności celnych /zależnych od wartości sprowadzonego pojazdu, implikowanej rokiem jego pochodzenia/, co w ogóle o możliwości dopuszczenia towaru do obrotu na polskim
Usługa, o której mowa w art. 22 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, polegająca na reprezentowaniu kupującego przy zakupie towarów może obejmować również czynności faktyczne pośredniczenia /np. wyszukiwanie osób, z którymi można zawierać umowy, udział w rokowaniach, przekazywania próbek, prowadzenie wstępnych negocjacji handlowych, informowanie
Jeżeli sprowadzony z zagranicy towar nie został rozpakowany przed rozpoczęciem kontroli, to organa celne nie mogą zarzucić importerowi, że usunął jego część spod dozoru celnego. Jest to bowiem pomijanie oczywistych faktów i nadmierny formalizm.
