Wyrok NSA z dnia 2 października 2002 r., sygn. I SA/Wr 1799/01

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi "O.-N." Spółka z o. o. w O. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 25 kwietnia 2001 r. (...) w przedmiocie klasyfikacji towaru celnego - uchyla decyzję zaskarżoną oraz decyzję Dyrektora Urzędu Celnego we W. z dnia 20 grudnia 1999 r. (...), (...).

UZASADNIENIE

Dyrektor Urzędu Celnego we W. decyzją z dnia 20 grudnia 1999 r. (...) uznał zgłoszenie celne z dnia 13 grudnia 1999 r. (...), dokonane przez firmę "O.-N." Spółka z o.o. w O. za nieprawidłowe w części dotyczącej taryfikacji towaru "Bebiko sojowe" oraz kwoty wynikającej z długu celnego. Organ celny ustalił dla zgłoszonego towaru kod PCN 2106 90 98 0, wymierzył cło według stawki celnej 27,5 procent w kwocie 8.619,70 złotych i opłatę manipulacyjną w kwocie 58 złotych oraz objął przedmiotowy towar procedurą dopuszczenia do obrotu. Stwierdził organ celny, że wnioskowany przez importera kod PCN 1901 10 00 0 jest nieprawidłowy, gdyż do kodu tego kwalifikuje się preparaty na bazie mleka krowiego, w którym dokonano zmiany składu przez zwiększenie zawartości laktozy i tłuszczu, częściowe odwapnienie, wzbogacenie w sole potasu i sodu oraz uzupełnienie w nukleotydy i substancje biologiczne. "Bebiko sojowe" jest natomiast preparatem mlekozastępczym, wolnym od mleka krowiego i laktozy. Organ wskazał na fakt klasyfikowania przedmiotowego towaru przez producenta pod pozycją 2106 90 98 0 oraz powołał przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej /Dz.U. nr 158 poz. 1036/, wyjaśnienia do Taryfy zawarte w załączniku do zarządzenia Prezesa Głównego Urzędu Ceł z 17 września 1997 r. /M.P. nr 76 poz. 715/ jak również postanowienia Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej.

Odwołując się od powyższej decyzji. Spółka "O.-N." zarzucała naruszenie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia taryfy celnej przez błędną wykładnię jego przepisów, niewyjaśnienie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktycznych oraz naruszenie zasad postępowania, a to przepisów art. 120-122, art. 124, art. 187 i art. 200 par. 1 Ordynacji podatkowej. W szczególności Spółka zarzucała, że organ celny zastosował w sprawie wyciąg z zarządzenia Prezesa GUC z 17 września 1997 r., mimo, że nie stanowi on zamkniętego katalogu towarów, które mogą być kwalifikowane do pozycji 1901 10 00 0, a określa jedynie konkretny towar /grupę towarów/, które Prezes GUC nakazuje kwalifikować do tej pozycji. W konsekwencji wyjątek przyjęto jako zasadę, co jest niedopuszczalne. Spółka określała jako niezrozumiałe motywy, dla których rozważania organu dotyczą wyłącznie przetworów mlecznych z pominięciem innych grup przetworów w sytuacji, gdy do pozycji 1901 10 00 0 kwalifikuje się m.in. przetwory spożywcze dla niemowląt, przygotowane z mąki, co oznacza maki, mączki i granulki pochodzenia roślinnego, objęte innymi działami, jak mąka sojowa. Spółka zarzucała również, że dokonane przez organ celny ustalenia nie zostały poprzedzone właściwym postępowaniem wyjaśniającym i dowodowym, zaś kwalifikacja przedmiotowego towaru do pozycji 2106 90 98 0 jako przetworu spożywczego gdzie indziej nie wymienionego, pozbawiona jest podstaw materialnoprawnych. Spółka wywiodła, że poprawniejszą kwalifikację "Bebika sojowego" stanowiłoby przyporządkowanie tego towaru pozycji 3504 00 00 0, a to zgodnie z regułą 3a ORINS. Komponentem decydującym o zasadniczym charakterze "Bebika sojowego" jest izolowane białko soi, wobec czego kwalifikacja winna być właściwa dla tego składnika towaru. Spółka stwierdzała również, iż w kwestii poprawnej kwalifikacji towaru nie ma żadnego znaczenia kwalifikacja dokonana przez jego producenta. Ponadto Spółka wskazywała, że wyjaśnienia Prezesa GUC, powoływane przez organ celny jako jedną z podstaw rozstrzygnięcia, nakazują kwalifikowanie do kodu PCN 1901 10 00 0 preparatu pod nazwą "Humana SL", o składzie niemal identycznym jak skład przedmiotowego "Bebika sojowego". Spółka stwierdzała zatem, że nie istnieją podstawy do odmiennego traktowania towarów analogicznych, a jedynie sprowadzonych przez innych importerów.