Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2002 r., sygn. I SA/Łd 2250/01

1. Ustawa z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks Celny /Dz.U. 23 poz. 117 ze zm./ w przepisie art. 83, ani art. 32 ust 2 Protokołu Nr 4, nie nakłada na organy celne kraju importera obowiązku wskazywania we wniosku weryfikacyjnym przyczyn przeprowadzenia tego postępowania. Protokół Nr 4 przewiduje, iż jedynie "w razie potrzeby" wymagane jest szczegółowe uzasadnienie wniosku weryfikacyjnego. Trzeba bowiem podkreślić, że postępowanie weryfikacyjne ma w zasadzie tylko jeden cel, a mianowicie sprawdzenie prawidłowości deklaracji, w tym wypadku umieszczonej na rachunku. Zatem zadaniem organów celnych państwa eksportera jest udzielenie pozytywnej lub też negatywnej odpowiedzi w zakresie pochodzenia towaru z Unii Europejskiej. Polskie organy celne, zwracając się o weryfikacje, nie mają prawa nakazywać organom celnym państwa eksportera trybu i sposobu przeprowadzenia, weryfikacji. Stąd też, pomijając brak podstaw prawnych, nie celowe jest wskazywanie ewentualnych przesłanek weryfikacji.

2. Weryfikacja dowodów jest prowadzona w ramach współpracy organów celnych Państw Stron Układu Europejskiego i nie jest przewidziany obowiązek informowania strony o zamiarze jej przeprowadzenia. Jest to wewnętrzna procedura celna w ramach kontroli zgłoszeń celnych po zwolnieniu towaru, z której strona jest wyłączona. Dopiero jej negatywny wynik, uzasadniający podjęcie dalszych czynności, uzasadnia czynny udział strony w poszczególnych etapach postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Piotra P. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 26 października 2001 r. (...) w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe - oddala skargę.