Przepis art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ określa zasadę swobodnej oceny dowodów, z której wynika, że organ podatkowy - przy ocenie stanu faktycznego - nie jest skrępowany żadnymi regułami ustalającymi wartości poszczególnych dowodów. Organ ten, według swej wiedzy, doświadczenia oraz wewnętrznego przekonania, ocenia wartość dowodową poszczególnych
Sam fakt zawarcia umowy i wypłata wynagrodzenia nie uprawniają podatnika w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ do zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu z tytułu marketingu. Dopiero wykonanie usługi marketingowej i ocena realizacji efektów działań marketingowych dają podstawę do odliczenia od przychodu
Zobowiązanie podatnika w podatku dochodowym od osób prawnych powstaje z mocy prawa, a nie w drodze decyzji ustalającej wysokość tego zobowiązania.
Z analizy art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ wynika, że urząd skarbowy /organ kontroli skarbowej/ powinien dysponować więcej niż jedną - to jest kilkoma, lecz co najmniej dwoma opiniami biegłych.
1. Dochody podatników, których celem statutowym jest wspieranie działalności naukowej są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ 2. W świetle przepisów art. 17 ust. 1 pkt 4, art. 17 ust. 1b i art. 17 ust. 1a pkt 2 powyższej ustawy dochody podatników,
Darowizna dokonana na rzecz fundacji, której celem jest wielostronna działalność na rzecz rozwoju pluralizmu politycznego, a w szczególności wspieranie rodzących się ruchów chrześcijańsko-demokratycznych, a więc cel o charakterze politycznym, nie podlega odliczeniu na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 lit. "a i b" ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106
Art. 203 Kh ma charakter przepisu bezwzględnie obowiązującego, a umowa spółki nie może w tym zakresie zawierać odmiennych postanowień. Art. 203 Kh ma zastosowanie do wszystkich rodzajów umów a więc również do umów o pracę. Z uwagi na treść art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ ograniczona jest możliwość zastosowania
1. Z uwagi na treść art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ ograniczona jest możliwość zastosowania w niniejszej sprawie art. 16 ust. 1 pkt 51 tej ustawy, gdyż wyłączone z kosztów uzyskania przychodu wydatki na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy nie mogą podlegać uwzględnieniu na podstawie art. 16 ust.
Stanowisko, zgodnie z którym do skorzystania z ulgi inwestycyjnej, o której mowa w art. 18a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, wymagane jest wykazanie się prawem do wznoszonego budynku, budowli, lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość oraz tytułu własności do gruntu, na którym wznoszone są powołane wyżej obiekty
Stosownie do art. 25 ust. 2 w zw. z art. 25 ust. 1 pkt 6 i art. 61 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej /Dz.U. nr 88 poz. 439 ze zm./ właściwe urzędy statystyczne uprawnione są do interpretowania Klasyfikacji Rodzajowej Środków Trwałych, jednak nie oznacza to dla podatników powinności uzyskania takiej opinii ani nie stanowi o jej wiążącym charakterze. Opinia taka jest jednym z dowodów
Przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym w 1997 r., dotyczył wyłącznie udziałowców /akcjonariuszy/ będących osobami fizycznymi.
Otwarcie na nowo zamkniętej rozprawy powoduje konieczność jej odroczenia, a zatem rozpatrując wniosek strony w tej kwestii, sąd powinien kierować się przesłankami z art. 214 i art. 215 Kpc, mającymi odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym /art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Składka członkowska wynika z faktu przystąpienia do stowarzyszenia i jest związana z pozostawaniem członkiem stowarzyszenia. Nie można więc uznać za składkę członkowską, objętą art. 17 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, opłaty za przyszłe korzystanie z konkretnej rzeczy.
Wbrew stanowisku zawartemu w skardze należy podkreślić, że w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, prawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko te wymienione w art. 12 pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie zatem wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne
Analiza treści uzasadnienia wyroku z dnia 7 lipca 1998 r. wykazuje, iż Sąd przyjął, że obowiązek wypłaty odsetek z art. 481 Kc wyklucza nieodpłatność świadczenia wspólników na rzecz spółki. Świadczy o tym powołanie art. 481 Kc.
W myśl art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ wartość nieodpłatnych świadczeń - jeżeli przedmiotem świadczeń są m.in. nieoprocentowane pożyczki - ustala się według cen rynkowych stosowanych w danej miejscowości, w dacie otrzymania świadczenia.
Zawarcie, pomiędzy spółką z ograniczoną odpowiedzialnością a członkiem jej zarządu będącym zarazem udziałowcem spółki, umowy o pracę z naruszeniem art. 203 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./ daję podstawę do uznania, że członek zarządu spółki nie jest jej pracownikiem i skutkuje wyłączeniem faktycznie wypłaconego wynagrodzenia
Zawarcie, pomiędzy spółką z ograniczoną odpowiedzialnością a członkiem jej zarządu będącym zarazem udziałowcem spółki, umowy o pracę z naruszeniem art. 203 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./ daje podstawę do uznania, że członek zarządu spółki nie jest jej pracownikiem i skutkuje wyłączeniem faktycznie wypłaconego wynagrodzenia
W przypadku usługobiorcy używającego samochodu osobowego lub /od 1.04.1997 r./ innego samochodu o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze kwoty podatku naliczonego od czynszu /raty/ nie podlegają odliczeniu od podatku należnego usługobiorcy lecz mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym
Koszty uzyskania przychodów mogą być potrącalne tylko w tym roku podatkowym, w którym osiągnięto przychody dzięki poniesieniu tych wydatków. Gdy wydatek na czynsz dzierżawy za okres tylko w części pokrywający się z rokiem podatkowym został poniesiony jednorazowo w 1997 r., spółka nie może zaliczyć go w całości do kosztów uzyskania przychodów w 1997 r.
Momentem decydującym o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, jest moment dokonania owego wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu.
Momentem decydującym o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, jest moment dokonania owego wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu
Skoro skarżący nie posiada prawa do patentu lub licencji, które miałyby być wdrożone przy pomocy zakupionej maszyny odlewniczej, to nie może skorzystać z podwyższonej ulgi inwestycyjnej, o której mowa w par. 3 ust. 2a rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego /Dz.U. nr 18 poz. 62 ze zm./.
Zarówno zaniechanie ustalania zobowiązań podatkowych, jak i zaniechanie poboru podatku stanowią formy rezygnacji organów podatkowych z przysługujących budżetowi należności podatkowych. Nawet więc w sytuacji, gdy podatnik wykaże, że ma ważny interes w uzyskaniu tego rodzaju ulg podatkowych, to organy podatkowe przy podejmowaniu decyzji muszą również brać pod uwagę interes ogólnospołeczny, w którym leży
