Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. I OSK 2585/17
Nie ma żadnych przeszkód prawnych, by zarówno ciąg pieszo - jezdny w rozumieniu przepisów wykonawczych do prawa budowlanego, jak i ciąg komunikacyjny niebędący ciągiem pieszo - jezdnym w rozumieniu tych przepisów został przyjęty w procedurze planistycznej za linię rozgraniczającą tereny o różnym przeznaczeniu.
Z art. 935 § 3 k.p.c. wynika, że czynności wykraczające poza zakres zwykłego zarządu wymagają zgody współwłaścicieli, a w przypadku jej braku zgody sądu. Tym samym nie tracą oni faktycznego władztwa nad nieruchomością i nie ma podstaw, aby osobę zobowiązaną do wykonania czynności potrzebnych do prawidłowego gospodarowania nieruchomością, w tym do uiszczania opłat za gospodarowanie odpadami, ustalać
Ze zgody udzielonej na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 5 i ust. 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie wynika obowiązek dokonania zmiany w planie miejscowym przeznaczenia terenów leśnych na cele nieleśne. Organ planistyczny nie jest związany taką decyzją i mimo uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne może „odstąpić" od dokonania zmiany
Naruszenie prawa własności, które warunkuje skorzystanie przez właściciela ze skargi przewidzianej w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, nie jest tożsame z bezprawnością tego naruszenia, a samo uznanie legitymacji skargowej podmiotu, którego prawa właścicielskie ograniczono, nie oznacza, że nastąpiło to sprzecznie z obiektywnym porządkiem prawnym.
Norma zawarta w art. 43 ust. 1 ustawy o drogach publicznych reguluje wymóg obowiązujący w procesie sytuowania obiektu budowlanego przy istniejącej drodze publicznej. Nie dotyczy natomiast zjawiska odwrotnego, tj. sytuowania drogi publicznej przy istniejącym obiekcie budowlanym.
Wojewoda po upływie terminu przeprowadzenia postępowania nadzorczego traci kompetencje do stwierdzenia nieważności uchwały lub zarządzenia organu gminy, a chcąc doprowadzić do wyeliminowania ocenianego aktu z obrotu prawnego powinien wnieść skargę do sądu administracyjnego. Wyznaczenie w art. 91 ust. 1 w zw. z art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym terminu do podjęcia rozstrzygnięcia powoduje,