Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. II OSK 2110/17

Nie ma żadnych przeszkód prawnych, by zarówno ciąg pieszo - jezdny w rozumieniu przepisów wykonawczych do prawa budowlanego, jak i ciąg komunikacyjny niebędący ciągiem pieszo - jezdnym w rozumieniu tych przepisów został przyjęty w procedurze planistycznej za linię rozgraniczającą tereny o różnym przeznaczeniu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur /spr./ Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant starszy inspektor sądowy Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2018 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 26 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Bk 69/17 w sprawie ze skargi J. G. na uchwałę Rady Gminy Juchnowiec Kościelny z dnia 15 lipca 2014 r. nr XXXVIII/438/2014 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. G. na rzecz Gminy Juchnowiec Kościelny kwotę 200 (dwieście) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2017 r. sygn. II SA/Bk 69/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę J. G. na uchwałę Rady Gminy Juchnowiec Kościelny z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi [...] - obszar planistyczny [...].

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł J. G., właściciel objętych postanowieniami uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działek nr [...] i [...] w H., zaskarżając wyrok Sądu I instancji w całości i zarzucając mu naruszenie:

I. prawa materialnego:

1) art. 31 ust. 3, art. 32, art. 64 ust. 2 i 3 Konstytucji w zw. z art. 1 ust. 3 i art. 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 poz. 1073, dalej: u.p.z.p.) poprzez ich niezastosowanie i błędne przyjęcie, że brak możliwości sytuowania na terenie oznaczonym 2,5 MN obok zabudowy mieszkaniowej również zabudowy usługowej nie narusza zasady proporcjonalności, zasady równości oraz zasady ochrony własności skarżącego w zakresie należących do niego działek objętych tym planem;