Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. I SA/Sz 645/22
W toku postępowania administracyjnego dotyczącego uchwalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej, koncepcja urbanistyczno-architektoniczna, sporządzona przez uprawnioną osobę, musi uwzględniać charakter zabudowy okolicy oraz powiązania przestrzenne z otaczającymi terenami, a jej ocena podlega ograniczonej kontroli sądowej jedynie w zakresie jej kompletności i poprawności metodologicznej.
Wprowadzenie przez organ planistyczny całkowitego zakazu zabudowy na terenie rolnym może naruszać zasady prawa miejscowego i przepisy ochrony prawa własności, jeżeli zakaz ten nie służy uzasadnionym celom publicznym i jest nieproporcjonalny do osiągnięcia tych celów.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego musi być zgodny z ustalonymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy maksymalnymi parametrami i wskaźnikami urbanistycznymi; przekroczenie tych wartości oznacza rażącą sprzeczność z prawem i pociąga za sobą nieważność planu w tym zakresie.
Możliwość ustalenia wielofunkcyjnego przeznaczenia terenu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że różne funkcje nie są ze sobą sprzeczne i nie wykluczają się wzajemnie, zgodnie z uwarunkowaniami prawno-faktycznymi, lecz w przypadku terenów wiejskich podlegających ochronie gruntów rolnych oraz terenów, na których prowadzona jest intensywna produkcja rolna z uciążliwymi immisjami. Nie jest dopuszczalne
W przypadku sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego, brak uwzględnienia wymogów wynikających z decyzji dotyczących zmiany przeznaczenia terenu leśnego jest naruszeniem zasad sporządzania planu, nawet jeśli taki wymóg nie został zawarty w przepisach dotyczących procedury sporządzania planu.