Kontrola sądowa koncepcji urbanistyczno-architektonicznej w lokalizacji inwestycji mieszkaniowej - Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. II OSK 1902/22

W toku postępowania administracyjnego dotyczącego uchwalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej, koncepcja urbanistyczno-architektoniczna, sporządzona przez uprawnioną osobę, musi uwzględniać charakter zabudowy okolicy oraz powiązania przestrzenne z otaczającymi terenami, a jej ocena podlega ograniczonej kontroli sądowej jedynie w zakresie jej kompletności i poprawności metodologicznej.

Zagospodarowanie przestrzenne; Planowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie: sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) sędzia del. WSA Grzegorz Antas Protokolant: starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 14 kwietnia 2022 r. sygn. akt II SA/Ke 60/22 w sprawie ze skargi A. M. na uchwałę Rady Miejskiej w Busku-Zdroju z dnia 25 listopada 2021 r. nr XXXIX/469/2021 w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2022 r., sygn. akt II SA/Ke 60/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę A. M. na uchwałę Rady Miejskiej w Busku-Zdroju z dnia 25 listopada 2021 r. nr XXXIX/469/2021, w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła A. M. Zaskarżyła wyrok w całości. Zarzuciła:

I. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

1. art. 141 § 4 P.p.s.a. w zw. z art. art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. - o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących, dalej: "specustawa mieszkaniowa", "ustawa" i w zw. z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, dalej: "ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym", "u.p.z.p.", poprzez niepoddające się weryfikacji uzasadnienie wyroku Sądu a quo uniemożliwiające powzięcie przyczyn co legło u podstaw odmowy uwzględnienia zarzutu skarżącej wyartykułowanego w punkcie I skargi (sprzeczność inwestycji ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Busko-Zdrój, dalej: "Studium") i punkcie III skargi (zignorowanie interesu społeczności lokalnej zmierzającego do ochrony istniejącego stanu zagospodarowania terenu), co tym samym nie pozwala ustalić przesłanek jakimi kierował się wojewódzki sąd administracyjny podejmując zaskarżone orzeczenie, a wada ta ostatecznie wyklucza kontrolę kasacyjną orzeczenia;