Postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 20 września 2017 r., sygn. II SA/Gd 408/17
W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że w przypadku, gdy inwestor dokonał zgłoszenia realizacji inwestycji wymagającej pozwolenia na budowę, to takie działanie inwestora nosi znamiona samowoli budowlanej, do której ma zastosowanie uregulowanie zawarte w art. 48 Prawa budowlanego.
Ogólna moc wiążąca uchwały powoduje, iż wiąże ona sądy administracyjne we wszystkich sprawach, w których miałby być stosowany interpretowany przepis. Sąd orzekający w sprawie, w której pojawia się zagadnienie prawne rozstrzygnięte już w uchwale, bez zgłoszenia wniosku o podjęcie tak zwanej "uchwały przełamującej", nie może wyrazić innego poglądu niż ten sformułowany w uchwale przez Naczelny Sąd Administracyjny
Przepisami prawa procesowego są wszak normy instrumentalne, określające drogę i sposób dochodzenia uprawnień wynikających z norm materialnoprawnych, służące realizacji obowiązków i uprawnień określonych normami prawa materialnego.
Należy w związku z tym podkreślić, że zarzutami naruszenia prawa materialnego, nie można podważać dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych, albowiem podważenie tego stanu faktycznego może być ewentualnie osiągnięte wyłącznie w ramach podstawy kasacyjnej jakim jest naruszenie przepisów postępowania.