Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 grudnia 2022 r., sygn. II SA/Wr 669/22
Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych chroni nabywców nieruchomości w przypadku niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym, jednak nie jest w stanie sanować nieważności czynności prawnej, która miałaby prowadzić do nabycia prawa, a badanie jej skutków ma charakter uprzedni względem oceny spełnienia przesłanek działania rękojmi
Motywacja przyświecająca stronie przy zawieraniu umowy czy negatywny stosunek do wcześniejszych wspólników nie uzasadniają niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przedwstępnej ani obniżenia standardu staranności, który strona powinna zachować przy jej wykonywaniu.
Przyczynienie poszkodowanego w rozumieniu art. 362 k.c. obejmuje każde zachowanie, któremu można przypisać cechy naganności i które stanowi normalny związek przyczynowy ze szkodą, za którą ponosi odpowiedzialność inna osoba. Zgodnie z kauzalną koncepcją przyczynienia, wystarczy, że bez udziału poszkodowanego szkoda by nie powstała lub nie przybrałaby ustalonych rozmiarów, a szkoda winna pozostawać
Konkubenci nie są objęci w sposób bezwzględny przepisami o bezpodstawnym wzbogaceniu, co oznacza, że osoba będąca właścicielem domu, w którym związek faktyczny jest realizowany, nie może żądać zwrotu korzyści majątkowej od konkubenta, z którym wspólnie zamieszkuje.
Zastosowanie art. 822 § 1 w zw. z art. 363 § 1 k.c. oznacza, że poszkodowany nie może żądać zapłaty kosztów (hipotetycznej) restytucji w sytuacji, w której przywrócenie stanu poprzedniego byłoby niemożliwe albo też pociągało za sobą nadmierne trudności lub koszty. W takim przypadku może żądać wyrównania tego uszczerbku w jego majątku, który odpowiada wartości rzeczy zniszczonej wskutek działania sprawcy
Ocena zgodności świadczenia z zasadami współżycia społecznego, o których mowa w art. 411 pkt 2 k.c., jest niezależna od okoliczności związanych z ewentualnym obowiązkiem zwrotu świadczenia przez odbiorcę. W przypadku gdy spełnienie świadczenia czyni zadość tym zasadom, żądanie zwrotu jest zabronione.
Skoro abuzywne postanowienie podlega wyłączeniu bez jednoczesnego wprowadzenia w jego miejsce tożsamego mechanizmu, a ponadto, jeżeli z uwagi na eliminację abuzywnego postanowienia zachodzi niemożność rozliczenia umowy, nie ma możliwości określenia wysokości głównego zobowiązania pozwanego, gdyż niemożliwe pozostaje określenie rat kapitałowo-odsetkowych, to prawnie niemożliwe jest utrzymanie umowy.
Umowne prawo odstąpienia od umowy przedwstępnej oraz zadatek, jako dodatkowe zastrzeżenia umowne (accidentalia negotii), mają wpływ na stopień związania stron stosunkiem zobowiązaniowym. W przypadku wykonania prawa odstąpienia umowa uznawana jest za niezawartą, co implikuje konieczność zwrotu spełnionych świadczeń, w tym zadatku.
Ujemne wypowiedzi ocenne są dopuszczalne, jeżeli służą interesowi publicznemu i są rzetelne. Krytyczne wypowiedzi ocenne muszą być oparte na dostatecznej podstawie faktycznej, a wypowiedzi o faktach muszą być prawdziwe i oparte na należytej staranności przy gromadzeniu materiałów. Powaga zarzutów i krytyki wymaga silniejszej podstawy faktycznej.
Zabezpieczanie interesów stron poprzez umieszczanie w umowach klauzul sprzecznych z przepisami prawa cywilnego, takich jak zastrzeżenia umowne dotyczące praw odstąpienia lub praw odkupu, jest niedopuszczalne i narusza skutki umowy sprzedaży nieruchomości.
Zastrzeganie w umowie gwarancji klauzul wyłączających lub ograniczających odpowiedzialność gwaranta jest dopuszczalne w ramach swobody umów, zgodnie z art. 3531 k.c., pod warunkiem, że nałożone obowiązki są zgodne z istotą i celem zobowiązania gwarancyjnego.
W procesie dotyczącym obniżenia wysokości renty wyrównawczej, nie doszło do naruszenia art. 444 § 2 k.c., ale wyłącznie do naruszenia art. 907 § 2 k.c., który stanowił podstawę prawną sformułowanego powództwa. Zmiana wysokości renty zgodnie z art. 907 § 2 k.c. może wynikać z różnych okoliczności, a nie tylko zmiany realnej wartości wynikającej ze zmiany siły nabywczej pieniądza. Zmiana stosunków, o
Nie ma w szczególności podstaw do przyjęcia, że na podstawie art. 494 § 1 k.c. w związku ze stosowanym w drodze analogii art. 395 § 2 zd. 1 k.c. wygasają postanowienia umowne związane z prawem odstąpienia od umowy zmodyfikowanym przez art. 492 zd. 1 k.c. Przeciwny pogląd oznaczałby bowiem, paradoksalnie, że na skutek odstąpienia od umowy wygasałoby również przewidziane w niej uprawnienie kształtujące