Przejście zakładu pracy na innego pracodawcę w przypadku agencji pracy tymczasowej może zaistnieć już w razie przejęcia składników o charakterze niematerialnym (np. pracownicy, know-how).
Zgodnie z przepisami prawa unijnego agencje pracy tymczasowej mogą delegować swoich podwładnych do wykonywania pracy w innym kraju członkowskim.
Od 24 stycznia 2010 r. obowiązuje nowelizacja ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. W jej wyniku zniesiono niektóre ograniczenia dotyczące zatrudniania pracowników tymczasowych przez pracodawców użytkowników.
Możliwość okresowej współpracy z pracownikami to nieoceniona pomoc dla organizacji w przypadku realizacji większych, jednorazowych projektów - zwłaszcza gdy potrzeba wiedzy specjalistów, a nie ma możliwości skorzystania w tym zakresie ze świadczeń odpowiednio wykształconych wolontariuszy. Takie możliwości daje właśnie zatrudnienie pracowników tymczasowych.
Ostatnie zmiany ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych przyczyniły się do rozwoju tej formy świadczenia pracy. Przepisy te znacznie uprościły i uelastyczniły zasady nawiązywania stosunków pracy z pracownikami tymczasowymi.
Ustalenie wysokości wynagrodzenia pracownika tymczasowego powinno odbyć się po uprzedniej analizie przepisów płacowych zakładu, w którym pracownik tymczasowy ma świadczyć pracę.
Pracownik tymczasowy nie może mieć mniej korzystnych warunków zatrudnienia niż pracownicy zatrudnieni przez pracodawcę- -użytkownika na tych samych lub podobnych stanowiskach.
Chcemy zatrudnić w naszej firmie osobę, która wcześniej wykonywała u nas pracę jako pracownik tymczasowy. Czy możemy zatrudnić tę osobę na podstawie umowy o pracę na okres próbny? Będzie ona u nas pracowała na tym samym stanowisku, co wcześniej jako pracownik tymczasowy.
Pracownik agencji pracy tymczasowej, która w państwie wysyłającym nie osiąga żadnych obrotów, gdyż wykonuje wyłącznie czynności administracyjne związane z zatrudnianiem i wysyłaniem pracowników tymczasowych do pracy w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego zgodnie z zasadą terytorialności (lex loci laboris) w państwie, na którego terytorium wykonuje
Pracownik agencji pracy tymczasowej, która w państwie wysyłającym nie osiąga żadnych obrotów, gdyż wykonuje wyłącznie czynności administracyjne związane z zatrudnianiem i wysyłaniem pracowników tymczasowych do pracy w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego zgodnie z zasadą terytorialności (lex loci laboris) w państwie, na którego terytorium wykonuje
Warunkiem powołania się przez pracodawcę na art. 14 ust. 1 lit. a rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. jest prowadzenie znacznej części działalności na terenie państwa wysyłającego. Sam fakt, że wnioskodawca jest agencją pracy tymczasowej nie przesądza o automatycznym stosowaniu art. 14 ust. 1 lit. a rozporządzenia.
Osoba, która wykonuje działalność jako pracownik najemny w Państwie Członkowskim w imieniu pracodawcy, który normalnie tam prowadzi swą działalność, a która jest delegowana przez tego pracodawcę do innego Państwa Członkowskiego do wykonywania pracy w imieniu tego pracodawcy, nadal podlega ustawodawstwu pierwszego Państwa Członkowskiego, pod warunkiem, że przewidywany czas takiej pracy nie przekracza
Jeżeli przedsiębiorca oddelegowujący, posiada w danym Państwie Członkowskim siedzibę, ale wykonuje w nim wyłącznie czynności administracyjne (kadry, księgowość), wówczas pracownik wysłany przez takie przedsiębiorstwo do innego Państwa Członkowskiego nie może być uznany za pracownika oddelegowanego. Warunek, według którego przedsiębiorca oddelegowujący zwykle prowadzi działalność na terytorium kraju
Osoba, która wykonuje działalność jako pracownik najemny w Państwie Członkowskim w imieniu pracodawcy, który normalnie tam prowadzi swą działalność, a która jest delegowana przez tego pracodawcę do innego Państwa Członkowskiego do wykonywania pracy w imieniu tego pracodawcy, nadal podlega ustawodawstwu pierwszego Państwa Członkowskiego, pod warunkiem, że przewidywany czas takiej pracy nie przekracza
Wielu pracowników ma przyznany przez prawo zwiększony wymiar urlopu. Pracodawcy, udzielając urlopu wypoczynkowego, często o tym zapominają. Tymczasem pominięcie tych przywilejów może stanowić podstawę nałożenia mandatu karnego. Co prawda w praktyce często zdarza się, że pracownik nie informuje np. o swej niepełnosprawności czy uprawnieniach kombatanckich, jednak nie są to okoliczności usprawiedliwiające
Skoro pracownik tymczasowy Marek K. został zatrudniony przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy na terenie Francji, żaden z delegowanych pracowników tymczasowych tej agencji (poza administracją) nie wykonywał pracy w Polsce, zarząd tej spółki nie przebywa na terenie Polski, na terytorium Polski nie były realizowane z klientami agencji żadne umowy, z wykonania których skarżąca
Pracodawca w sezonie letnim w związku ze zwiększoną sprzedażą zdecydował się na zatrudnianie w magazynie pracowników tymczasowych. Pracownik agencji zapewnił go, że wszystkie obowiązki związane z bhp bierze na siebie agencja. Czy rzeczywiście obowiązki z zakresu bhp wobec pracowników tymczasowych ma wyłącznie agencja zatrudniająca tych pracowników?
Pracownikami sezonowymi są osoby wykonujące pracę ściśle związaną z daną porą roku, niezależnie od podstawy prawnej swojego zatrudnienia. Wybór formy zatrudnienia pracowników sezonowych zależy wyłącznie od ustaleń dokonanych między osobą zatrudniającą a pracownikiem sezonowym. Podpowiadamy, czym się kierować przy zatrudnieniu pracownika na sezon, żeby ograniczyć koszty i nie narazić na zarzuty organów
Zatrudnienie w formie telepracy praktykowane jest przez polskie firmy od dobrych kilku lat. Telepraca umożliwia pracownikowi godzenie życia zawodowego z prywatnym (bez zmiany jego sytuacji w firmie), a pracodawcy pozwala stosować elastyczną organizację pracy, która wpływa na zmniejszenie kosztów. Telepraca może mieć różny charakter. Najczęściej będzie to praca wykonywana w domu lub innym określonym
Każdego roku w czasie letnich miesięcy duża liczba pracowników korzysta z urlopów wypoczynkowych. W tym okresie pracownicy najczęściej wykorzystują najdłuższą obowiązkową część urlopu, zapewniającą co najmniej 14-dniową przerwę w pracy. Okres ten to jednocześnie problemy pracodawców, którzy muszą zapewnić normalne funkcjonowanie zakładu pracy przy znacznie ograniczonej załodze.
