Wyrok NSA z dnia 18 maja 1994 r., sygn. II SA 376/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Wyrok NSA z dnia 10 maja 1994 r., sygn. SA/Po 2190/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Przez najniższe wydatki określone w odrębnych przepisach wymienione w art. 56 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ a podlegające refundacji z Funduszu Pracy na rzecz uspołecznionych zakładów pracy zatrudniających młodocianych w celu przygotowania zawodowego w ramach stosunku pracy nawiązanego przed dniem 1 stycznia 1993 r. rozumieć

Postanowienie NSA z dnia 9 maja 1994 r., sygn. II SA 454/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Upoważnienie do kierowania obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawcy zagranicznego nie jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie administracyjnej o prawach i obowiązkach podmiotu gospodarczego, a tym samym nie jest decyzją administracyjną.

Wyrok NSA z dnia 5 maja 1994 r., sygn. I SA 102/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Wniosek o ponowne badanie, o jakim mowa w par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./, może być wyrażony również przez złożenie jednostce organizacyjnej wymienionej w tym przepisie oświadczenia kwestionującego orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.

Wyrok NSA z dnia 5 maja 1994 r., sygn. SA/Kr 589/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Jeżeli kobieta pobierająca zasiłek dla bezrobotnych zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ urodzi dziecko w okresie przedłużonego okresu pobierania zasiłku o 7 miesięcy na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie wydłużenia okresu pobierania zasiłków w rejonach administracyjnych /

Wyrok NSA z dnia 22 kwietnia 1994 r., sygn. III SA 33/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Decyzje dotyczące odmowy zwrotu nadpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych /art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie należą do kompetencji prezesa zarządu tego Funduszu ani do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej /art. 8 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej

Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 1994 r., sygn. II SA 451/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Sprawy o zwrot przez rejonowe biuro pracy kwot nienależnie pobranych zasiłków, wpłaconych przez osobę bezrobotną do kasy tego biura, nie są sprawami administracyjnymi, lecz cywilnymi, i do rozpoznawania ich właściwe są sądy powszechne, a nie organy administracji.

Wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 1994 r., sygn. SA/Gd 37/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Skarżąca odmawiając współdziałania z gminnym ośrodkiem pomocy społecznej w zakresie skutecznie stosowanego przez ten ośrodek pośrednictwa pracy - nie może powoływać się na brak stałego źródła utrzymania jako następstwo tego, iż jest osobą bezrobotną.

Wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 1994 r., sygn. I SA 1121/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Stosownie do par. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ rozstrzygnięcie organów inspekcji sanitarnej sprowadza się wyłącznie do stwierdzenia lub odmowy stwierdzenia choroby zawodowej.

Wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 1994 r., sygn. II SA 258/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Stwierdzenie w świadectwie pracy, iż bezrobotny został zwolniony z przyczyn dotyczących zakładu pracy, nie wyłącza możliwości /potrzeby/ badania przez organy administracji, czy w konkretnej sytuacji sytuacji rzeczywiście zostały spełnione warunki przewidziane w art. 20 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./.

Wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 1994 r., sygn. SA/Po 3257/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Odprawa wypłacona na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela nie stanowi odszkodowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, wolnego od podatku.

Wyrok NSA z dnia 30 marca 1994 r., sygn. II SA 211/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

1. Decyzję o utracie przez bezrobotnego, z powodu pobierania renty inwalidzkiej lub rodzinnej, prawa do zasiłku z tytułu pozostawania bez pracy wydaje się tylko wówczas, gdy przed wydaniem decyzji o utracie z innego powodu prawa do otrzymywanego, przyznanego wcześniej, takiego zasiłku, bezrobotny uzyskał prawo do pobierania renty stwierdzone orzeczeniem uprawnionego organu, wydanym w okresie wypłacania

Wyrok NSA z dnia 18 marca 1994 r., sygn. I SA 2069/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Wyrok NSA z dnia 15 marca 1994 r., sygn. SA/Wr 147/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

1. Inspektora sanitarnego, prowadzącego postępowanie administracyjne w sprawie choroby zawodowej obowiązują wszystkie reguły dotyczące przebiegu postępowania. W szczególności dotyczą go art. 7 i art. 77 par. Kpa. 2. Orzeczenie lekarskie mające być podstawą rozstrzygnięcia szczególnie w sprawach spornych i wątpliwych, musi nosić cechy opinii biegłego w rozumieniu art. 84 par. 1 Kpa, zatem nie może ograniczać

Wyrok NSA z dnia 18 lutego 1994 r., sygn. II SA 2026/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Decyzja o zwolnieniu ze służby w Policji wydana na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ ma - zgodnie z obowiązującymi przepisami charakter związany /tzn. że z mocy prawa, wobec istnienia prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego o wydaleniu ze służby, wydanego przez właściwy organ, istnieje ustawowy obowiązek zwolnienia przez właściwy

Wyrok NSA z dnia 18 lutego 1994 r., sygn. SA/Kr 2477/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Zgodnie z ustawą z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/ przed nowelizacją ustawy z dnia 3 października 1992 r., nabyte przez bezrobotnego "absolwenta" prawo do zasiłku po 3 miesiącach od zarejestrowania powinno być realizowane przez cały czas na tych samych zasadach jakie obowiązywały w dniu jego przyznania. Absolwentów dotyczył wówczas przepis art. 21 ust

Wyrok NSA z dnia 16 lutego 1994 r., sygn. SA/Kr 2649/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Bezrobotny zwolniony ze służby wojskowej, o jakiej mowa w art. 20 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 10 poz. 457 ze zm./, korzysta na zasadach ogólnych z prawa do zasiłku dla bezrobotnych na podstawie art. 20 ust. 1 i 2 pkt 3 tej ustawy, niezależnie od tego, w jakiej sytuacji, jeżeli chodzi o zatrudnienie, znajdował się on przed powołaniem go do

Wyrok NSA z dnia 8 lutego 1994 r., sygn. II SA 2380/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Zwolnienie skarżącego w oparciu o przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa /Dz.U. nr 30 poz. 180 ze zm./ może mieć miejsce ale do upływu maksymalnego sześciomiesięcznego terminu. Art. 31 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy nie dotyczy sytuacji, kiedy funkcjonariusz sam prosi o zwolnienie.

Wyrok NSA z dnia 3 lutego 1994 r., sygn. SA/Kr 1732/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

W razie podjęcia przez bezrobotnego zatrudnienia jeszcze przed wyczerpaniem okresu zasiłkowego należy przyjąć, że dochodzi nie do utraty ogólnego prawa do zasiłku, lecz do zawieszenia jego realizacji. Otrzymany po okresie zawieszenia zasiłek jest tym samym zasiłkiem dla bezrobotnych. Wyłączenie spełnienia wymogu z art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu

Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 1994 r., sygn. II SA 2393/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Przewidziany w art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ warunek ustalenia, że przeniesienie danego pracownika /za jego zgodą/ do innego urzędu nie jest możliwe, można uznać za spełnione tylko wówczas, gdy był zindywidualizowany w stosunku do konkretnego pracownika. A zatem organ - przed wydaniem decyzji w przedmiocie rozwiązania

Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 1994 r., sygn. SA/Ka 937/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Organ właściwy do orzekania o istnieniu choroby zawodowej nie ma uprawnień do ustalania, który z zakładów zatrudniających pracownika nie wykonał obowiązków wynikających z art. 207 par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./, w którym z tych zakładów pracy narażenie na działanie czynnika szkodliwego mogło mieć najistotniejszy wpływ na wystąpienie choroby zawodowej

Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 1994 r., sygn. II SA 2381/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

Niekwestionowany jest pogląd zarówno w orzecznictwie sądowym jak i doktrynie, iż pewne uciążliwości pracy pracowników mianowanych rekompensowane są zwiększoną ochroną trwałości ich stosunków pracy. Ma to znaczenie przy dokonywaniu wykładni przepisów stanowiących podstawę do rozwiązywania stosunków pracy z pracownikami mianowanymi. Zmierzać ona powinna do takiego rozumienia by np. wypowiedzenie stosunku

Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 1994 r., sygn. II SA 2371/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

1. Przez reorganizację urzędu z art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, należy rozumieć zmianę organizacji urzędu dokonaną w identycznym trybie jak przy ustalaniu jego struktury. 2. Postawienie ministerstwa w stan reorganizacji i podjęcie przygotowań do zmiany jego struktury, niezakończonych przed wypowiedzeniem stosunku

Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 1994 r., sygn. II SA 2397/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1994

1. Przesłanką zwolnienia mianowanego urzędnika państwowego na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214./ jest "reorganizacja połączona ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia". Chodzi o reorganizację urzędu a nie tylko nową organizację pracy w ramach nie zmienionej struktury organizacyjnej. Nie zdefiniowane pojęcie reorganizacji