Wyrok NSA z dnia 5 maja 1994 r., sygn. I SA 102/94

Wniosek o ponowne badanie, o jakim mowa w par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./, może być wyrażony również przez złożenie jednostce organizacyjnej wymienionej w tym przepisie oświadczenia kwestionującego orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Genowefy Sz. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w (...) z dnia 22 listopada 1993 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję.

UZASADNIENIE

Powołując jako podstawę prawną par. 2 ust. 1 i par. 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./, Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w A. decyzją nr TSSE/HP/4170/1/1/93 z dnia 5 maja 1993 r. stwierdził u Genowefy Sz. chorobę zawodową wymienioną w pozycji 7 wykazu stanowiącego załącznik do tego rozporządzenia, a mianowicie przewlekłe schorzenie narządu głosu związane z nadmiernym wysiłkiem głosowym. W uzasadnieniu decyzji podał, że schorzenie to, uznane za zawodowe przez Poradnię Konsultacyjno-Zawodową Wojewódzkiej Przychodni Przemysłowej w S. /orzeczenie lekarskie z dnia 16 kwietnia 1993 r./, pozostaje w związku przyczynowym z wieloletnią pracą w zawodzie nauczyciela.