Pracownik jest stroną postępowania administracyjnego przed państwowym inspektorem pracy, jeżeli przedmiotem postępowania jest nakazanie pracodawcy wypłacenia wynagrodzenia temu pracownikowi.
Do okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie wlicza się okresu pracy wykonywanej w ramach członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej.
Wątpliwość, czy palarnia mieści się w kategorii pomieszczeń i urządzeń higieniczno-sanitarnych /o których mowa w par. 111 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy - Dz.U. nr 129 poz. 844/, nie ma zasadniczego wpływu na ocenę legalności nakazu inspektora pracy. Obowiązkiem organu odwoławczego jest
Organ związku zawodowego nie posiadający osobowości prawnej, nie może być stroną postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
W sprawie o nadanie stopnia awansu zawodowego nauczyciela sąd administracyjny nie może rozstrzygnąć sporu dotyczącego rodzaju stosunku pracy, będącego podstawą zatrudnienia nauczyciela.
Zasada udzielania informacji prawnych stronom, tak by nie poniosły szkody z powodu nieznajomości przepisów prawa może być naruszona nie tylko przez odmowę udzielenia informacji czy jej brak. Narusza ją także udzielenie informacji niepełnej, wprowadzającej w błąd. Wynikającemu z powołanego przepisu obowiązkowi organu odpowiada prawo strony do domagania się właściwej informacji, ale organ ten nie może
Okres pobierania wojskowej renty rodzinnej, w sytuacji posiadania przez osobę uprawnioną statusu rencisty z tytułu częściowej niezdolności do pracy i jedynie wyboru przez te osobę świadczenia korzystniejszego finansowo, należy w świetle art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ traktować tak samo jak okres pobierania
Okresy niewykonywania pracy spowodowane koniecznością opieki nad małymi dziećmi mogą być zaliczone do okresu uprawniającego do zasiłku jedynie wówczas, gdy miały miejsce przed dniem 8 marca 1968 r.
Przeciętne miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, o którym mowa w art. 37j ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ należy wyliczyć dzieląc podstawę wymiaru na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy w czasie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc
Przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm./ jak i przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze /Dz.U. nr 8 poz. 43 ze zm./ nie dają podstawy do różnicowania sytuacji prawnej pracowników
Obalenie zgłoszonych przez skarżącego w postępowaniu administracyjnym dowodów z dokumentów z powołaniem się li tylko na treść wyroku sądu powszechnego oddalającego pozew o zapłatę, przy jednoczesnym uznaniu jako środka dowodowego treści ustaleń faktycznych dokonanych przez tenże sąd, stwarza nową lecz niedopuszczalną regułę korzystania ze środków dowodowych. Działanie takie, oznaczające w istocie bezkrytyczne
Zasiłek przedemerytalny, w wysokości 160 procent kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ przysługuje z mocy art. 37j ust. 5 ustawy osobie, z którą stosunek pracy rozwiązany został z przyczyn dotyczących zakładu pracy (...) w drodze wypowiedzenia umowy o pracę przez zakład pracy bądź
Stanowisko organów zatrudnienia, iż na podstawie zeznań świadków nie można podważyć treści świadectwa pracy nie można uznać za zasadne.
Sprawdzanie umiejętności zawodowych przez przyszłego pracodawcę /którego wyników nie można przewidzieć/, krótkotrwałe /3,5 godziny/, w warunkach prowizorycznych nie może być uznane za podjęcie zatrudnienia czy innej pracy zarobkowej.
Brak uprawnień szkoły publicznej i związana z tym faktem niemożność wydawania świadectw a tylko zaświadczeń, stosunkowo krótki czas nauki polegającej na przysposabianiu do wykonywania zawodu prowadzić musi w konsekwencji , przy uwzględnieniu wykładni systemowej i celowościowej uwzględniającej nie tylko przepis art. 2 ust. 1 pkt 2 ale także przepis art. 2 pkt 1 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r
Wykładnia przepisu art. 24 ust. 8 ustawy z dnia 11 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./, zarówno językowa jak i systemowa, prowadzi do związania prawa do odsetek z uchybieniem terminu wypłaty zasiłku /opóźnieniu czynności faktycznej, które w tym przypadku rodzi skutki prawne/ a nie z opóźnieniem w ustaleniu prawa do zasiłku wynikającym z wykonywania
Nie można stawiać znaku równości pomiędzy sytuacją osoby objętą dyspozycją art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "f" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ a sytuacją osoby, będącej wspólnikiem spółki z o.o., niezatrudnionej w niej, w sytuacji gdy spółka ta, chociaż nie zlikwidowana, zaprzestała działalności prowadzonej wcześniej jednoosobowo
Brak definicji prawnej "szkoły w systemie dziennym" w sytuacji gdy skarżący łączy naukę z zatrudnieniem w pełnym wymiarze czasu pracy prowadzić powinien do interpretacji korzystnej dla skarżącego.
Wyjazd bezrobotnego pobierającego zasiłek dla bezrobotnych na okres krótszy niż 30 dni na wczasy /wypoczynek/ wypełnia znamiona pozostawania bezrobotnego w innej sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia tj. znamiona przesłanki, o której mowa w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./ i w
Jednostka organizacyjna służby zdrowia ustawowo zobowiązana do przeprowadzenia ponownego badania lekarskiego służącego rozpoznaniu choroby zawodowej nie może się od tego obowiązku uchylić, uznając przeprowadzenie takiego badania za niecelowe.
Nie ma podstaw prawnych do podzielenia poglądu organu odwoławczego, przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji o braku możliwości rozpoznania choroby zawodowej, jeśli upłynęło już pięć lat od zakończenia pracy zawodowej. Tego rodzaju przesłanka ujemna do rozpoznania choroby zawodowej nie wynika bowiem z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych
Kryterium czasowe mające charakter formalny z art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./, jest jedynym, od którego uzależnione jest zachowanie w konkretnej sytuacji statusu bezrobotnego. Nie mogą mieć zatem znaczenia prawnego, okoliczności z powodu których bezrobotny przebywał poza granicami kraju przez dłuższy okres
Artykuł 73 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1/ stanowi jedynie, że zasiłki dla bezrobotnych i inne świadczenia przyznane bezrobotnym przed dniem wejścia w życie tej ustawy /1 stycznia 1995 r./ wypłaca się nadal według przepisów dotychczasowych z pewnymi zastrzeżeniami. A więc w przepisie tym został dość wyraźnie określony zakres
Uchwały budżetowe wydane na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stanowią "aktów wykonawczych do ustaw" w rozumieniu ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. nr 55 poz. 234/.
