Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2001 r., sygn. II SA/Łd 3/99

Obalenie zgłoszonych przez skarżącego w postępowaniu administracyjnym dowodów z dokumentów z powołaniem się li tylko na treść wyroku sądu powszechnego oddalającego pozew o zapłatę, przy jednoczesnym uznaniu jako środka dowodowego treści ustaleń faktycznych dokonanych przez tenże sąd, stwarza nową lecz niedopuszczalną regułę korzystania ze środków dowodowych. Działanie takie, oznaczające w istocie bezkrytyczne odniesienie się do wyników podjętych przez inny sąd czynności dowodowych, narusza zasadę swobodnej oceny dowodów /art. 80 Kpa/ i powoduje nieuprawnione uwolnienie się organu z obowiązku ustalenia stanu faktycznego przy wykorzystaniu przewidzianych w Kpa środków dowodowych.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Edwarda K. na decyzję Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w P. z dnia 2 grudnia 1998 r. (...) w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Rejonowego Urzędu Pracy w G. z dnia 7 października 1998 r. (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 lutego 1998 r. Kierownik Rejonowego Urzędu Pracy w G. orzekł o utracie przez Edwarda K. statusu osoby bezrobotnej z dniem 13 lutego 1998 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podano, ze w/ wymieniony zarejestrowany był jako osoba bezrobotna od dnia 5 lipca 1995 r. W wyznaczonym terminie, tj. w dniu 13 lutego 1998 r. nie stawił się w Rejonowym Urzędzie Pracy w G. i nie powiadomił w ciągu 5 dni o uzasadnionej przyczynie niestawiennictwa. W dalszej części motywów podano, że pozbawienie statusu nastąpiło na okres 3 miesięcy od dnia niestawienia się w Urzędzie.

Decyzją z dnia 18 maja 1998 r. Kierownik Rejonowego Urzędu Pracy w G. orzekł o odmowie przyznania Edwardowi K. prawa do zasiłku dla bezrobotnych.