Uchylenie lub zmiana normy ustawowej, dokonana przez ustawodawcę w wyniku wykonania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego /zd. pierwsze art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym - t.j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470/ wywiera swój skutek zgodnie z wolą ustawodawcy, to znaczy z dniem jaki ustawodawca wskaże w ustawie zawierającej taką nowelizację normy niezgodnej z Konstytucją
Wykonanie przez ustawodawcę orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego polegające na doprowadzeniu przepisu ustawy do zgodności z Konstytucją poprzez jego nowelizację prowadzi do tego, iż niezależnie od daty wejścia w życie znowelizowanej normy, zastępuje ona normę niekonstytucyjną we wszystkich sprawach rozpoznawanych przez Naczelny Sąd Administracyjny, w których Sąd ten zawiesił postępowanie - najpierw
W przypadku kiedy skarżący nie jest w stanie uzyskać od pracodawcy zaświadczenia czy świadectwa pracy precyzującego przyczynę wypowiedzenia, nie ma przeszkód, by Urząd Pracy okoliczność tą wyjaśnił zgodnie z art. 7 Kpa. Skarżącej /bezrobotnej/ nie mogą obciążać zaniedbania, czy inne uchybienia przepisom prawa pracy ze strony pracodawcy.
Art. 31 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /t.j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470 ze zm./ daje podstawę sądowi administracyjnemu do stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej, która wydana została na podstawie przepisu prawnego, co do którego Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej o ile Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
1. W sprawach indywidualnych stosunków pracy związki zawodowe reprezentują tylko interesy swoich członków. Obrony wobec pracodawcy praw i interesów pracowników nie zrzeszonych związki zawodowe mogą się podjąć tylko na wniosek pracownika /art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych - Dz.U. nr 55 poz. 234/. 2. Ochrona obejmująca radnych /art. 25 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
Wyłączenie karty rejestracyjnej bezrobotnego z ewidencji i przekazanie jej do archiwum w trybie par. 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy, a także przyznawania świadczeń określonych w
Brak jest podstaw do tego aby "samotny" oznaczał jedynie osobę stanu wolnego, nie pozostającą w związku małżeńskim. Pomimo istnienia związku małżeńskiego nie można wykluczyć aby w określonej sytuacji współmałżonek nie mógł być uznany za osobę samotną w rozumieniu art. 21 ust. 5a ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ i aby w związku z tym
Osoba, która korzystała z prawa do zasiłku dla bezrobotnych, może ponownie takie prawo uzyskać mimo nie spełnienia wymagania określonego w art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, jeżeli spełnia jedno z wymagań określonych w art. 20 ust. 2 cytowanej ustawy.
Przepis par. 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy a także przyznawania świadczeń określonych w przepisach o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 122 poz. 541/ przewidujący, że bezrobotny ponosi
Ustalenie w postępowaniu odwoławczym, że zaskarżona odwołaniem decyzja została wydana w sprawie już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją, może uzasadniać jedynie uchylenie zaskarżonej decyzji. Nie daje jednak wbrew postanowieniom art. 138 par. 1 pkt 2 i par. 2 Kpa podstaw do merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie przez organ odwoławczy, bądź do przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez
Właściwym rzeczowo do rozpoznawania spraw ze stosunku pracy pracowników kolejowych od dnia 19 maja 1993 r. są sądy pracy na podstawie art. 262 par. 1 pkt 1 Kodeksu pracy.
Od dnia 19 maja 1993 r. właściwe rzeczowo do rozpoznawania spraw ze stosunku pracy pracowników kolejowych są sądy pracy na podstawie art. 262 par. 1 pkt 1 kodeksu pracy.
Przepis art. 21 ust. 5a ustawy z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 43 poz. 165/ nie uzależnia jego zastosowania od nabycia prawa do zasiłku na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./. Istota tego przepisu tkwi w tym, że prawo do zasiłku dla bezrobotnych przysługuje nadal tym wszystkim
Zakreślenie przez ustawodawcę terminu do złożenia wniosku /art. 10 ustawy z dnia 25 października 1990 r. i zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego - Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/ powoduje, iż czynności podjęte w okresie późniejszym nie mogą wywołać skutku prawnego w postaci zobowiązania określonego podmiotu do zwrotu mienia.
1. Skoro od wcześniejszego zbadania w trybie nadzoru zasadności zarzutu skarżącego o bezzasadności pozbawienia prawa do zasiłku jego żony w związku z urodzeniem dziecka zależy prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy o prawo do zasiłku na podstawie art. 21 ust. 5a ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, dodanego ustawą z dnia 10 marca 1994 r. /Dz.U
Pojęcie "bezrobotny jest samotny w rozumieniu art. 21 ust. 5a pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ nie jest uwarunkowane okolicznościami faktycznymi - jest to pojęcie prawne i oznacza osobę stanu wolnego w rozumieniu obowiązującego prawa rodzinnego i prawa o aktach stanu cywilnego /osobę, która dotąd nie zawarła związku małżeńskiego,
1. Kierownik urzędu tylko wtedy obowiązany jest zasięgać opinii zakładowej organizacji związkowej w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym. który nie jest członkiem związku zawodowego z własnej woli lub nie może należeć do związku z racji zajmowania kierowniczego stanowiska, gdy urzędnik taki wcześniej zwróci się do związku zawodowego w trybie art. 7 ust. 2 ustawy
Zawarty w art. 21 ust. 5a pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, wymóg aby małżonek bezrobotnego był również bezrobotnym dotyczy okresu z daty wydania decyzji w przedmiocie zasiłku oraz oznacza, że małżonek tego bezrobotnego, pozostając bez pracy i nie ucząc się w szkole, musi być zdolny do pracy i gotowy do jej podjęcia w pełnym wymiarze
Właściciel gospodarstwa rolnego o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych - nie może mieć statusu bezrobotnego.
Ustawa z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ nie zna - w odróżnieniu od kodeksu pracy - instytucji przywrócenia do pracy i nie zawiera odesłania w tym zakresie do odpowiednich przepisów tego kodeksu. Dlatego też brak jest podstawy prawnej do stosowania w odniesieniu do urzędników państwowych mianowanych przepisów kodeksu pracy dotyczących przywrócenia
Artykuł 3 ust. 1 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza /Dz.U. nr 50 poz. 458 ze zm./ reguluje podstawy zezwolenia cudzoziemcowi na wykonywanie zawodu lekarza oraz - odrębnie - podstawy zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca w publicznych zakładach opieki zdrowotnej.
Suma okresów pobierania zasiłku dla bezrobotnych do "zawieszenia" i po ustaniu "zawieszenia wypłaty zasiłku" nie może przekroczyć okresu zasiłkowego wymienionego w art. 21 ust. 2-5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./.
Przepis art. 20 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 21 ust. 6 ustawy. Art. 20 ust. 2 pkt 1 tej ustawy nie ma zastosowania przy ponownym nabyciu prawa do zasiłku.
Brak jest podstaw do tego aby "samotny" oznaczał jedynie osobę stanu wolnego, nie pozostającą w związku małżeńskim. Pomimo istnienia związku małżeńskiego nie można wykluczyć aby w określonej sytuacji współmałżonek nie mógł być uznany za osobę samotną w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 5a ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ i aby w związku
