Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 października 2021 r., sygn. I SA/Ol 552/21

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło (sprawozdawca), asesor WSA Anna Janowska, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2021r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia 2014 r. do kwietnia 2017 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora izby Administracji Skarbowej na rzecz spółki A kwotę 997 (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego decyzją z "[...]"r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej DIAS) uchylił w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej NUS) z "[...]"r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia 2014 r. do kwietnia 2017 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ.

Z przedstawionych do kontroli Sądu akt postępowania oraz uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że NUS decyzją z "[...]" r., wydaną w wyniku postępowania kontrolnego określił podatnikowi - A. s.j. (dalej również jako: Podatnik, Strona, Skarżąca) zobowiązanie w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia 2014 r. do kwietnia 2017 r. oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za okres od stycznia do kwietnia 2017 r. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia NUS podniósł, że Podatnik uwzględnił w prowadzonej dla potrzeb rozliczenia podatku, od towarów i usług ewidencji zakupu, a następnie wykazał w deklaracjach VAT-7 za kontrolowany okres podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych przez J. P., M.P., w zakresie usług transportowych, przez M.J., w zakresie usług budowlanych oraz przez H.A. w zakresie usług produkcyjnych, które nie dokumentowały faktycznie wykonanych usług lub dokumentowały usługi o znacznie zawyżonych wartościach, nieodpowiadających rzeczywistości gospodarczej. Powyższe ustalenia stały się podstawą do zakwestionowania Stronie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia usług od ww. podmiotów na podstawie art. 86 ust.1 i ust. 2 pkt 1 lit. a i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego na podstawie art. 112 c pkt 2 i 3 cyt. ustawy. Wobec tego Organ I instancji stwierdził, że Spółka posługiwała się fakturami które pozwalały na zmniejszenie wysokiego podatku należnego o podatek naliczony z nich wynikający. Ponadto, poprzez ujmowanie ich w koszty uzyskania przychodów, w sposób znaczny obniżały dochody roczne Spółki za poszczególne lata. Tym samym Spółka zaniżała zobowiązania podatkowe zarówno w podatku od towarów i usług, jak i w podatku, dochodowym za badany okres. Organ przedstawił również szczegółowe wyliczenie nieprawidłowości związanych z zaniżeniem kwot do wpłaty oraz zawyżeniem kwot do przeniesienia za poszczególne miesiące.