Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 3 listopada 2021 r., sygn. I SA/Gd 806/21

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędziowie Sędzia NSA Joanna Zdzienicka - Wiśniewska, Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Joanna Mierzejewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 listopada 2021 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 8 kwietnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec i lipiec 2017 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej: Naczelnik US) decyzją z dnia 9 marca 2020 r. wydaną wobec A Sp. z o.o. (dalej: Spółka, skarżąca), w przedmiocie podatku od towarów i usług:

1. określił kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za czerwiec 2017 r. w wysokości 2.477 zł, za lipiec 2017 r. w wysokości 4.277 zł;

2. ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za:

- czerwiec 2017 r. w wysokości 103.930,00 zł (100% kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku - 100.000,00 zł oraz 100% kwoty zawyżenia różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe - 3.930,00 zł),

- lipiec 2017 r. w wysokości 70.127,00 zł (100% kwoty zawyżenia zwrotu różnicy podatku - 60.000,00 zł oraz 100% kwoty zawyżenia różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe - 10.127,00 zł).

Powodem dokonania odmiennego od zadeklarowanego przez Spółkę rozliczenia podatku od towarów i usług było zakwestionowanie transakcji zawieranych przez Spółkę w zakresie obrotu towarem w postaci oleju rzepakowego. Zdaniem organu zarówno transakcje zakupu w powyższym zakresie jak i transakcje sprzedaży zawierane przez Spółkę nosiły znamiona oszustwa podatkowego w postaci tzw. karuzeli podatkowej, w związku z czym organ działając na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej ustawą o VAT, pozbawił Spółkę prawa do odliczenia podatku naliczonego z pustych faktur wystawionych na jej rzecz przez B Sp. z o.o. i na podstawie art. 112c ww. ustawy ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Ponadto organ nie uznał sprzedaży na rzecz C s.r.o. i D s.r.o. za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.