Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 września 2021 r., sygn. I SA/Po 509/21

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędziowie Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Nikodem po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 września 2021 r. sprawy ze skargi "A" S.A. w [...] na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta [...] decyzją z [...] listopada 2020 r., nr [...], określił "A" S.A. w [...] (dalej jako: "spółka" lub "skarżąca") wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2014 r. na kwotę [...]zł. Decyzję tę doręczono spółce w dniu [...] listopada 2020 r.

Postanowieniem z [...] listopada 2020 r., nr [...], na podstawie

art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm. - w skrócie: "o.p."), Prezydent Miasta [...] nadał rygor natychmiastowej wykonalności ww. nieostatecznej decyzji.

W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że spółka w deklaracji na podatek od nieruchomości za 2014 r. wykazała wyłącznie grunty, których jest posiadaczem zależnym. Do opodatkowania nie zadeklarowała natomiast wiat przystankowych oraz nośników reklamowych, których jest właścicielem. W związku z tym Prezydent Miasta [...], po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, decyzją z [...] lipca 2018 r., nr [...], określił spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2014 r. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z [...] stycznia 2019 r., nr [...] Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia [...] października 2019 r., sygn. akt I SA/Po [...], uwzględnił skargę spółki i uchylił powyższe decyzje a sprawę przekazał organowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W wyniku ponownego przeprowadzenie postępowania podatkowego Prezydent Miasta [...] decyzją z [...] listopada 2020 r., nr [...], określił spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2014 r. na kwotę [...]zł. Spółka nie dokonała wpłaty na poczet ww. zobowiązania. Organ I instancji stwierdził, że nieuregulowanie należności wynikającej z ww. decyzji leży bezspornie w interesie spółki. Spółka będzie korzystała z przysługujących jej środków zaskarżenia. Okoliczności ta pozwala na wysnucie logicznego i jednoznacznego wniosku, że zobowiązanie z decyzji nie zostanie dobrowolnie wykonane przez spółkę. Zdaniem organu, wysokie prawdopodobieństwo niewykonania przez spółkę zobowiązania wiąże się ze zbliżającym się terminem przedawnienia, ale również z faktem, że spółka od początku istnienia sporu dotyczącego opodatkowania wiat przystankowych i nośników reklamy konsekwentnie stoi na stanowisku braku podstaw opodatkowania tych przedmiotów.