Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 22 grudnia 2020 r., sygn. II SA/Ol 720/20

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Lipiński sędzia WSA Bogusław Jażdżyk po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość oddala skargę.

Uzasadnienie

Spółka A (dalej jako "skarżąca", "Spółka"), wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Wojewody z dnia "[...]"

w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że wnioskiem z dnia "[...]", Spółka, działając na podstawie art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.

o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r., poz. 65), dalej jako "u.g.n.", wystąpiła do Starosty o ustalenie i wypłatę odszkodowania za działki gruntu przejęte pod drogi gminne, które przeszły na własność Gminy w wyniku podziałów nieruchomości dokonanych na wniosek właściciela.

Postanowieniem z dnia "[...]" r., Starosta, działając na podstawie art. 61a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256 z późn. zm.), dalej jako "k.p.a.", odmówił wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania.

Po rozpatrzeniu zażalenia, złożonego przez Spółkę na ww. postanowienie, Wojewoda postanowieniem z dnia "[...]" r., uchylił w całości zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Organ odwoławczy wskazał na konieczność przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, zakończonego merytorycznym rozstrzygnięciem co do zasadności żądania strony. Organ pierwszej instancji dokonał błędnej materialnoprawnej oceny żądania i zamiast orzec merytorycznie, błędnie wydał postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania, co było przedwczesne.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z dnia "[...]" r., Starosta, powołując się na art. 98 ust. 1 i 3 oraz art. 129 ust. 5 u.g.n. orzekł