Wyrok WSA w Łodzi z dnia 8 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Łd 442/20

Podatkowe postępowanie

Dnia 8 grudnia 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Sędziowie: Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Sędzia NSA Paweł Janicki po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 grudnia 2020 roku sprawy ze skargi K. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku nr [...] [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł., decyzją z [...] lipca 2020 r. utrzymał w mocy własną decyzję z [...] marca 2020 r., którą odmówił uchylenia własnej decyzji z [...] listopada 2017 r., utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z 20 czerwca 2017 r. określającą K.C. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 rok.

Jak wynika z akt sprawy wymienioną decyzją z [...] czerwca 2017 r. organ pierwszej instancji określił podatnikowi wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 rok w wysokości 1.083.135 zł, a Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, decyzją z [...] listopada 2017 r. utrzymał ją w mocy.

Wyrokiem z 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 90/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, który oddalił skargę podatnika na ww. decyzję, a Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 15 stycznia 2020 r. sygn. akt II FSK 3350/18 oddalił skargę kasacyjną podatnika od powyższego wyroku.

W dniu 14 stycznia 2020 r. K. C. wniósł o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją ostateczną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z [...] listopada 2017 r.. Podstawę wniosku stanowił wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 16 października 2019 r., w sprawie C-189/18, który zdaniem podatnika "ma istotny wpływ na kształt wydanej przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. prawomocnej decyzji". W uzasadnieniu wniosku wskazano, że: organy podatkowe, wydając ową decyzję opierały się głównie na decyzjach innych organów dotyczących kontrahentów H. O.: firm A. Sp. z o.o., B. Sp. z o.o., C. Sp. z o.o., D. Sp. z o.o., E. Sp. z o.o., F. Sp. z o.o., G. Sp. z o.o., H. Sp. z o.o. oraz I. Sp. z o.o. Zatem organy podatkowe w swoich rozstrzygnięciach oparły się głównie na wynikach postępowań prowadzonych przeciwko kontrahentom K. C., co stanowi naruszenie postanowień w tym orzeczeniu zawartych. K. C. nie miał bowiem w toku prowadzonego przeciwko niemu postępowania podatkowego zapewnionej możliwości zakwestionowania bądź odniesienia się do rozstrzygnięć w postępowaniach prowadzonych przez jego kontrahentów.