Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 sierpnia 2020 r., sygn. II SA/Wa 812/20

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Szmydt (spr.), Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Asesor WSA Karolina Kisielewicz, , Joanna Głowala, Protokolant specjalista, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi K. N. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji oddala skargę

Uzasadnienie

K.N. wniósł skargę na rozkaz personalny nr [...] wydany przez Komendanta Głównego Policji w dniu [...] lutego 2020r., utrzymujący w mocy rozkaz personalny nr [...] wydany przez Komendanta-Rektora Wyższej Szkoły Policji w [...] w dniu [...] listopada 2019r., w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji, na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji. W dniu [...] listopada 2019 r. Komendant-Rektor Wyższej Szkoły Policji w [...] wydał rozkaz personalny nr [...], którym zwolnił K.N. ze służby w Policji na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy o Policji z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej. Decyzji tej, zgodnie z art. 108 § 1 k.p.a. został nadany rygor natychmiastowej wykonalności.

Komendant-Rektor Wyższej Szkoły Policji w [...], podejmując decyzję o zwolnieniu K.N. ze służby w Policji wziął pod uwagę postawę oraz zachowanie tego policjanta, które zdaniem organu, może świadczyć o tym, że po nabyciu pełnych praw emerytalnych przestał być w pełni zaangażowany, a sposób jego postępowania stał się nieadekwatny do wymogów służby.

Od powyższego rozkazu personalnego w dniu [...] grudnia 2019 r. (data stempla pocztowego), w ustawowym terminie, K. N. wniósł odwołanie, w którym zażądał uchylenia zaskarżonej decyzji w całości. Wymieniony zarzucił tej decyzji obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy o Policji. W dalszej części uzasadnienia skarżący odniósł się do okoliczności faktycznych związanych ze zdarzeniami mającymi miejsce w Wyższej Szkole Policji w [...]. Wskazał, że w jego ocenie, decyzja o zwolnieniu ze służby w Policji nie znajduje uzasadnienia. Jest ona decyzją krzywdzącą i dyskryminuje skarżącego wśród innych policjantów z uwagi na osiągnięty przez niego wiek. Kwestionował również ustalenia organu I instancji zarzucając, iż nie polegają one na prawdzie i stanowią jedynie retorsję ze strony Komendanta-Rektora Wyższej Szkoły Policji w [...] na ujawnione przez niego nieprawidłowości związane z uzyskaniem przez jego przełożonego właściwego w sprawach osobowych stopnia naukowego, polegające m.in. na złożeniu zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstw do właściwych jednostek organizacyjnych prokuratury. Zdaniem wymienionego, organ podejmując decyzję w tym zakresie naruszył określone w procedurze administracyjnej zasady, w tym wynikające z art. 7, art. 8, art. 9, art. 11, art. 75, art. 77, art.78, art. 80, art. 81, art. 107 § 3 k.p.a., a także zasadę równego traktowania. Zaznaczył ponadto, że decyzja podjęta na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy o Policji jest fakultatywna, a nie obligatoryjna. Decyzję taką powinna cechować uznaniowość, co nie może oznaczać arbitralności. Niezrozumiałe dla odwołującego się było także nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, bowiem organ nie wykazał w uzasadnieniu istnienia przesłanek uzasadniających jego zastosowanie. W ocenie skarżącego nie było podstaw dla stosowania rygoru natychmiastowej wykonalności tej decyzji. Skarżący wskazał również, iż obecny stan kadrowy Policji, w tym personelu dydaktycznego Wyższej Szkoły Policji w [...] determinuje ustawodawcę do podejmowania działań mających na celu zatrzymanie w służbie doświadczonych funkcjonariuszy. Z kolei działania podjęte wobec jego osoby uznał nie tylko za niecelowe, ale również naruszające prawidłowe działanie tej jednostki Policji i komórki organizacyjnej, w której pełnił służbę. Wskazał także na swoją wieloletnią wzorową postawę w wykonywaniu obowiązków służbowych oraz na zaangażowanie się w realizację wielu przedsięwzięć w służbie, za co był nagradzany. W ocenie skarżącego jego postawa nie może budzić żadnych zastrzeżeń.