Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

TEMATY:
TEMATY:

Wyrok WSA w Kielcach z dnia 25 marca 2013 r., sygn. II SA/Ke 95/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Jacek Kuza, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 marca 2013 r. sprawy ze skargi Z. M. na decyzję - rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 11 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.

Uzasadnienie

Decyzją - rozkazem personalnym nr [...] - z dnia 11 grudnia 2012 r. Komendant Wojewódzki Policji utrzymał w mocy decyzję - rozkaz personalny Komendanta Powiatowego Policji nr [...] - z dnia 22 października 2012 r. o zwolnieniu sierż. szt. Z. M. ze służby w Policji z dniem 31 października 2012 r.

Jak wynika z akt sprawy decyzja organu I instancji o zwolnieniu Z. M. ze służby wydana została na podstawie m.in. art. 41 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, tj. z uwagi na popełnienie przez niego czynu o znamionach przestępstwa. Na podstawie art. 108 § 1 k.p.a. decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że policjant przekraczając swoje uprawnienia dopuścił się czynu, o którym mowa w art. 231 § 1 Kodeksu karnego.

W odwołaniu Z. M. zarzucił organowi naruszenie prawa materialnego, tj. art. 66 ust. 2 pkt 2 ustawy o Policji, a także naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 77 § 1, art. 78 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a. Jego zdaniem organ oparł się na wstępnych zeznaniach świadków pomijając to, co zeznawali później. Podniósł, iż odpadł początkowy zarzut działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Tym samym nie można twierdzić, że w sposób oczywisty dopuścił się czynu o znamionach przestępstwa.

Organ odwoławczy, utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, podał, że w dniu 16.08.2012r. sierż. szt. Z. M. przebywając na urlopie wypoczynkowym pomimo braku podstaw do podjęcia czynności służbowych wylegitymował G. O. informując go o możliwości nałożenia mandatu karnego w kwocie 200 zł za poruszanie się po terenie prywatnym, ponadto wylegitymował A. P. również informując go o możliwości nałożenia mandatu karnego. Podczas legitymowania ww. osób nie będąc uprawnionym do używania sygnału świetlnego pojazdu uprzywilejowanego ("koguta") posługiwał się takim sygnałem umieszczając go na dachu swojego samochodu.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00