Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 września 2014 r., sygn. II SA/Wa 371/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Danuta Kania Sędzia WSA - Ewa Marcinkowska Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant - starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2014 r. sprawy ze skargi W. S. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji - oddala skargę -

Uzasadnienie

Komendant Wojewódzki Policji w S. rozkazem personalnym z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...], zawiesił w czynnościach służbowych skarżącego [...] W. S. na okres od [...] lipca 2012 r. do [...] października 2012 r. ze względu na przedstawienie zarzutu przez prokuratora Prokuratury Okręgowej w S. w śledztwie o sygn. akt [...] o popełnienie czynów z art. [...] k.k. oraz art. [...] k.k. w zb. z art. [...] k.k. w zw. z art. [...] k.k. w zb. z art. [...] k.k. w zw. z art. [...] k.k.

Następnie, w związku z nieustaniem przesłanek zawieszenia, Komendant Wojewódzki Policji w S., działając na podstawie art. 39 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.), rozkazem personalnym z dnia [...] października 2012 r. nr [...], z dniem [...] października 2012 r. przedłużył okres zawieszenia skarżącego w czynnościach służbowych do czasu zakończenia postępowania karnego.

Prokurator Okręgowy pismem z dnia [...] czerwca 2013 r. powiadomił organ, że w dniu nadania pisma, skierowano do Sądu Rejonowego S. w S. akt oskarżenia przeciwko skarżącemu o czyny z art. [...] k.k. i inne.

W dniu [...] sierpnia 2013 r. wszczęto z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie zwolnienia skarżącego ze służby w Policji, a następnie Komendant Wojewódzki Policji rozkazem personalnym z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...], działając na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 9 w zw. z art. 54 ust. 3 ustawy o Policji, z dniem [...] września 2013 r. zwolnił [...] W. S. ze służby w Policji i na podstawie art. 108 § 1 k.p.a., nadał rozkazowi rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu - powołując się na opisany powyżej stan faktyczny - podał, że zgodnie z art. 41 ust. 2 pkt 9 ustawy o Policji, policjanta można zwolnić ze służby w przypadku upływu 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych, jeżeli nie ustały przyczyny będące podstawą zawieszenia. Natomiast w niniejszej sprawie skarżący pozostaje zawieszony w czynnościach służbowych od [...] lipca 2012 r. do czasu zakończenia postępowania karnego, przy czym na obecnym jego etapie nie można wskazać, kiedy definitywnie się ono zakończy. Przepis art. 41 ust. 2 pkt 9 ustawy o Policji ma częściowo uznaniowy charakter. Oznacza to, iż z jednej strony decyzję co do zwolnienia funkcjonariusza ze służby ustawodawca pozostawia właściwym organom Policji, ale zarazem wskazuje przesłanki, które muszą być spełnione, aby organ mógł w ogóle rozstrzygać w tym przedmiocie. Na organie prowadzącym postępowanie administracyjne, również działającym w ramach uznania administracyjnego, ciąży bowiem obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Natomiast z uwagi na specyfikę zadań Policji jako formacji powołanej do ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, konieczne jest ponadto zbadanie możliwości pozostawienia w służbie funkcjonariusza w kontekście ustawowych kompetencji Policji, uprawnień przełożonego w zakresie zapewnienia prawidłowego działania podległych mu jednostek, kształtowania składu podległego mu zespołu ludzkiego oraz interesu służby. Podkreślono więc, że nieprzerwanie utrzymywany stan zawieszenia skarżącego w czynnościach służbowych powoduje konieczność doraźnego powierzania przynależnych mu obowiązków innym policjantom, co skutkuje obniżeniem efektywności służby oraz dodatkowym obciążeniem pozostałych funkcjonariuszy. Następstwem braku możliwości dokonania jakichkolwiek perspektywicznych ruchów kadrowych w odniesieniu do zajmowanego przez niego stanowiska jest osłabienie Sztabu Policji KWP w S., polegające na konieczności realizacji bieżących zadań służbowych w zmniejszonym składzie osobowym. Stan taki utrudnia proces właściwej organizacji służby oraz niekorzystnie wpływa na poziom wywiązywania się przez komórkę sztabową z bieżących zadań. Interes wymienionego policjanta niewątpliwie polega na pozostawieniu go w służbie, jednakże wymaga on skonfrontowania z nadrzędnością interesu społecznego, wyrażającego się w konieczności realizowania ustawowych zadań Policji. W ocenie rozstrzygającego niniejszą sprawę organu policjant, na którym ciąży zarzut popełnienia przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego nie powinien nadal wykonywać dotychczasowych czynności zawodowych, gdyż nie wzbudza on społecznego zaufania i podważa autorytet Policji. Podejmując zatrudnienie w tej formacji skarżący musiał mieć świadomość szczególnego charakteru służby policyjnej, a także ciążącego na nim obowiązku wyróżniania się nieskazitelną postawą moralną oraz "nieposzlakowaną opinią". Utrata jednego z tych walorów może bowiem prowadzić do zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych, a następnie - w razie utrzymywania się tego stanu - do wykluczenia go ze służby. Fakt postawienia skarżącemu zarzutów popełnienia przestępstw umyślnych, wiążących się bezpośrednio ze sprawowaniem władztwa służbowego, dyskwalifikuje go jako funkcjonariusza Policji. Reasumując, [...] W. S. zajmując etat [...] Zespołu Operacji Policyjnych Sztabu Policji KWP w S., nie wykonując jednocześnie swoich obowiązków, co dezorganizuje i utrudnia funkcjonowanie macierzystej komórki. Zakres powierzonych jej zadań nie uległ zmianie i nie może ona usprawiedliwiać ewentualnych zaniedbań, czy opóźnień brakami osobowymi. Celowe wydaje się zatem obsadzenie stanowiska wyżej wymienionego przez inną osobę, która realizować będzie należące dotychczas do niego obowiązki służbowe. W tym stanie rzeczy pozostawienie wymienionego w służbie stoi na obecnym etapie w sprzeczności z zarówno interesem publicznym, jak i bezpośrednio związanym z nim interesem służby. Dodano, że przepis art. 41 ust. 2 pkt 9 ustawy o Policji nie uzależnia rozwiązania stosunku służbowego od wyniku prowadzonego przeciwko policjantowi postępowania karnego, lecz od okresu zawieszenia w czynnościach służbowych, spowodowanego prowadzeniem postępowania karnego. Dodatkowo wskazano, iż ustawodawca przewidział sytuację, gdy zarzuty stawiane policjantowi okażą się niezasadne, a postępowanie karne zakończy się wyrokiem uniewinniającym albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania z powodu niepopełnienia przestępstwa, bowiem wówczas - zgodnie z dyspozycją art. 42 ust. 1 i 5 ustawy o Policji - może on być przywrócony na stanowisko równorzędne z wypłatą świadczenia pieniężnego, odpowiadającemu uposażeniu na zajmowanym przed zwolnieniem stanowisku. Z kolei rygor natychmiastowej wykonalności nadano ze względu na tożsamy z interesem społecznym ważny interes służby, polegający na konieczności zwolnienia ze służby policjanta, który utracił możliwość jej wykonywania z powodu zawieszenia w czynnościach służbowych, co powoduje ograniczenia w wykonywaniu zadań, dezorganizuje codzienną służbę oraz utrudnia funkcjonowanie macierzystej komórki i jednostki organizacyjnej Policji, realizującej zadania związane z utrzymaniem bezpieczeństwa i porządku publicznego.