Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 lipca 2020 r., sygn. IV SA/Wa 280/20

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Łuczaj, Sędziowie sędzia WSA Monika Barszcz (spr.), sędzia del. SO Aleksandra Westra, Protokolant ref. Magdalena Dębska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2020 r. sprawy ze skargi S. R., M. S. i R. R. na uchwałę Rady [...] z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

S. R., R. R. i M. S. (dalej: "skarżący", "strony"), reprezentowani przez pełnomocnika profesjonalnego, wnieśli skargę na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] września 2010 r., nr [...] (dalej: "Uchwała"), w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru G. w zakresie, w którym dotyczy działki [...] z obrębu [...] w dzielnicy [...].

Zaskarżonej uchwale strony zarzuciły naruszenie:

1. art. 140 k.c. w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, tj. rażące naruszenie przysługującego stronie prawa własności do gruntu dotkniętego działaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ustanowienie nieracjonalnych, nieproporcjonalnych i nieuzasadnionych ograniczeń prawa własności, które prowadzą do naruszenia istoty tego prawa, poprzez wyznaczenie na terenie nieruchomości należących do skarżących ciągu pieszego oraz ustalenie przebiegu nieprzekraczalnej linii zabudowy w taki sposób, że uniemożliwia to skarżącym zagospodarowanie jej poprzez wzniesienie budynku mieszkalnego;

2. art. 21 w zw. z art. 64 Konstytucji RP oraz art. 140 k.c. w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP poprzez naruszenie prawa własności skarżących, uniemożliwiające im korzystanie z przysługujących praw, a przejawiające się w zbyt daleko posuniętym ograniczeniu ich uprawnień;

3. art. 2 Konstytucji RP oraz art. 8 k.p.a. poprzez naruszenie zasady ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa i wynikającego z niej obowiązku zapewnienia bezpieczeństwa prawnego oraz naruszenie zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa.