Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 5 grudnia 2019 r., sygn. II SA/Sz 844/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Alicja Poznańska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Wójt Gminy B. decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2019 r. (nr [...]), wydaną na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096), w związku z art. 4 ust. 2 pkt 2, art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1, art. 61 i art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945) - zwanej dalej ustawą, po rozpoznaniu wniosku J. M. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla budynku rekreacji indywidualnej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na działce nr [...] w obrębie P.. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że wnioskiem z dnia [...] lutego 2019 r. wnioskodawca zwrócił się o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji pod nazwą "budynek rekreacji indywidualnej - legalizacja samowoli budowlanej na działce nr [...] położonej w obrębie ewidencyjnym P. w gminie B.". Ponieważ teren objęty wnioskiem nie był objęty planem miejscowym, w myśl art. 53 ust. 3 ustawy, przeprowadzono analizę warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, stanu faktycznego i prawnego, wynikającą z przepisów odrębnych. Podstawę prawną rozstrzygnięcia zawartego w decyzji stanowiły przepisy ustawy oraz przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. Nr 164 poz. 1588) - zwanego dalej rozporządzeniem. W celu ustalenia wymagań dla wnioskowanej zabudowy i zagospodarowania terenu właściwy organ wyznacza wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1 - 5 ustawy (§ 3 ust. 1 rozporządzenia). Zgodnie z rozporządzeniem obszar analizy wyznaczono na kopii aktualnej mapy ewidencyjnej, będącej załącznikiem do analizy. W niniejszej sprawie inwestor jako załącznik do wniosku o ustalenie warunków zabudowy przedłożył przyjętą do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego mapę zasadniczą w skali 1:1000, zawierającą określenie granic terenu objętego wnioskiem wraz z oznaczeniem sąsiednich nieruchomości. Front działki, zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia, to ta część działki budowalnej która przylega do drogi, z której odbywa się główny wjazd i wejście na działkę. Działka objęta wnioskiem ze względu na specyficzną geometrię nie posiada części frontowej. W tej sytuacji granice obszaru analizowanego wyznaczono w odległości 50 m od działki, obszar ten obejmuje urbanistyczną całość. Nie ma najmniejszych wątpliwości co do tego, iż sporządzając analizę urbanistyczną należy uwzględnić wyłącznie legalnie zabudowane budynki sąsiednie. Z przeprowadzonej analizy wynika, że żadna z działek sąsiednich znajdujących się w obszarze analizowanym, dostępna jednocześnie z tej samej drogi publicznej, nie jest zabudowana legalnie wybudowanym budynkiem o zbliżonej funkcji, co uniemożliwia określenie wymagań dla nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu. W sprawie nie został więc spełniony warunek o jakim mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy. Został natomiast spełniony warunek którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy. Co do istniejącego i projektowanego uzbrojenia terenu (art. 61 ust. 1 pkt 3 ustawy) organ wyjaśnił, że istniejące uzbrojenie terenu w energię elektryczną jest wystarczające dla potrzeb zrealizowanego w ramach samowoli budowlanej budynku. Z wniosku wynika, że na działce znajduje się studnia, która została zrealizowana nielegalnie. Organ I instancji nie był w stanie ustalić, czy woda czerpana ze studni nadaje się do spożycia przez ludzi. Na działce znajduje się także zrealizowany nielegalnie zbiornik bezodpływowy. Organ zwrócił uwagę, że działka znajduje się na obszarze szczególnego zagrożenia powodzią, a zgodnie z § 34 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1422), zbiorniki na nieczystości ciekłe mogą być stosowane tylko na działkach budowalnych nie mających możliwości przyłączenia do sieci kanalizacyjnej, przy czym nie dopuszcza się ich stosowania na obszarach podlegających szczególnej ochronie środowiska i narażonych na powodzie oraz zalewanie wodami opadowymi. W związku z tym może zaistnieć sytuacja, że nie będzie możliwa legalizacja zbiornika bezodpływowego. Podobnie sytuacja wygląda ze studnią, która najprawdopodobniej została wykonana niezgodnie z § 31 ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury. Mimo wątpliwości organ I instancji uznał, że istniejące uzbrojenie terenu może być wystarczające do zamierzenia budowlanego. Teren działki nie stanowi gruntów rolnych i nie wymaga zgody na zmianę przeznaczenia gruntów, zatem warunek określony w art. 61 ust. 1 pkt 4 ustawy także został spełniony. Teren inwestycji nie jest objęty formami ochrony zabytków, natomiast znajduje się obszarze chronionego krajobrazu pod nazwą "[...] Park Nadmorski", zgodnie z załącznikiem nr 2 do uchwały Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego nr XXXII/375/09 z dnia 15 września 2009 r. w sprawie obszarów chronionego krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 14 kwietnia 2014 r. poz. 1637). Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 8 tej uchwały, na terenie działki nr [...] obowiązuje zakaz lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. Działka nr [...] graniczy bezpośrednio z działką nr [...] oznaczonej w ewidencji gruntów symbolem W-LIW - grunty nad rowami. Pod pojęciem zbiorniki wodne należy rozumieć inne niż rzeki i jeziora zbiorniki wodne, zarówno naturalne jak i sztuczne, powstałe zarówno na wodach płynących, jak i istniejące w zagłębieniach terenu, czyli wszystkie mające linie brzegu, bez względu na ich funkcję, pochodzenie, wielkość i klasyfikację prawną. Urządzenia wodne to urządzenia lub budowle służące do kształtowania zasobów wodnych lub korzystania z tych zasobów, w tym wymienione w art. 16 pkt 65 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2268). Legalizacja budynku rekreacji indywidualnej, studni wierconej i zbiornika na nieczystości ciekłe, nie jest urządzeniem wodnym. W związku z tym na terenie przedmiotowej działki może obowiązywać zakaz lokalizacji obiektów budowlanych w pasie do 100 m od linii zbiornika wodnego. Ponadto, teren działki położony jest na obszarze szczególnego zagrożenia powodzią o prawdopodobieństwie wystąpienia raz na 100 lat (tzw. woda 1%), wyznaczonym w "Studium ochrony przeciwpowodziowej", sporządzonym przez Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w S.. W związku z powyższym przedmiotowa inwestycja wymaga uzyskania zgody wodnoprawnej, która zgodnie z art. 388 ust. 4 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2268) musi nastąpić przed uzyskaniem decyzji wydawanych na podstawie przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Inwestor nie uzyskał zgody wodnoprawnej, wobec powyższego niemożliwe było wydanie decyzji o warunkach zabudowy.