Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 grudnia 2019 r., sygn. III SA/Gl 811/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka, Sędziowie Sędzia NSA Anna Apollo (spr.), Sędzia WSA Iwona Wiesner, Protokolant Starszy referent Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi Z.S. na decyzję Śląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. Śląski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. z [...] r. nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia u Z.S. (dalej określanego jako skarżący) choroby zawodowej - obustronnego trwałego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo -nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonego jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz - wym. w poz. 21 wykazu chorób zawodowych określonego w przepisach w sprawie chorób zawodowych, wydanych na podstawie art. 237 § 1 pkt 3-6 i § 1' ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040).

W uzasadnieniu decyzji ustalono, że decyzją z [...] r. nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w W. odmówił stwierdzenia u skarżącego choroby zawodowej narządu słuchu wym. w poz. 21 wykazu chorób zawodowych rozporządzenia Rady Ministrów z 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1367, zwanego dalej w skrócie: rozporządzeniem).

W ramach postępowania wyjaśniającego organ ustalił, że skarżący pracował w narażeniu na hałas, tj. w warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej. Jednakże choroba zawodowa nie została u niego rozpoznana przez upoważnione jednostki orzecznicze I i II stopnia - vide orzeczenia lekarskie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy Poradni Chorób Zawodowych w S. nr [...] z [...] r. oraz Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. nr [...] z [...] r. Organ nie znalazł przy tym podstaw do kwestionowania trafności wydanych w sprawie orzeczeń lekarskich.