Wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 listopada 2019 r., sygn. II SA/Lu 452/19

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Referent stażysta Natalia Kopiś, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 listopada 2019 r. sprawy ze skargi [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia gruntów z produkcji rolniczej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2019r. Starosta L. po rozpatrzeniu wniosku [...] Sp. z o.o., odmówił wyłączenia z produkcji rolniczej gruntu rolnego o pow. [...] ha, stanowiącego część działki nr [...], sklasyfikowanego w klasie bonitacyjnej Rllla i RIIIb, położonego w miejscowości G. z przeznaczeniem pod budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...] oraz drogi dojazdowej. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż zgodnie z załączoną do wniosku kopią wypisu i wyrysu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy G. (uchwała Rady Gminy G. z dnia [...] grudnia 2001 r. nr [...] działka nr [...] znajduje się w obszarze oznaczonym symbolem RP -przeznaczonym pod uprawy polowe oraz MR zabudowę zagrodową z tym, że część działki przeznaczona pod budowę stacji bazowej znajduje się na obszarze upraw polowych. Z powyższego wynika, że ta część działki nie jest objęta zgodą na zmianę przeznaczenia na cele nierolnicze. Jednocześnie organ wskazał, że przedmiotowy grunt znajduje się w granicach Ekologicznego Systemu Obszarów Chronionych (ESOCH). Wobec tego na tym gruncie możliwa jest realizacja zabudowy, ale jedynie związanej z produkcją rolniczą bądź przetwórstwem rolno-spożywczym w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego. Organ wskazał, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie powinien być interpretowany w oderwaniu od treści art. 17 pkt 6 lit. c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którym burmistrz po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego występuje o zgodę na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne. W art. 7 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych ustawodawca jednoznacznie wymaga, aby przeznaczenie gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klasy I-III na cele nierolnicze dokonane było w planie miejscowym sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a zatem po uzyskaniu wymaganej zgody ministra właściwego dla spraw rozwoju wsi. Brak takiej zgody wyklucza bowiem przeznaczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze, a w konsekwencji także wyłączenie takich gruntów z produkcji. Ponadto organ zwrócił uwagę, że miejscowy plan zagospodarowania jest aktem prawa miejscowego, a zatem interpretacja jego poszczególnych zapisów nie może naruszać jednoznacznych regulacji ustawowych, co w efekcie mogłoby prowadzić do sprzeczności między treścią norm ustawowych zawartych w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, a ustaleniami planu miejscowego w zw. z art. 17 pkt 6 lit. c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W ocenie organu, powołującego się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2008r. ( II OSK 674/07) i 29 czerwca 2011r. (II OSK 1142/10) brak zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze w obowiązującym planie wyklucza możliwość wydania decyzji zezwalającej na wyłączenie z produkcji rolniczej gruntu przeznaczonego pod planowaną inwestycję. Zdaniem organu powyższa ocena jest prawidłowa również w kontekście art. 46 ust.1 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Przepis ten nie zwalnia bowiem ze stosowania norm zawartych w ustawie o ochronie gruntów rolnych i leśnych, tak jak ma to miejsce w ustawie o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Biorąc powyższe pod uwagę tj. planowaną realizację budowy stacji bazowej na gruncie sklasyfikowanym w klasie bonitacyjnej RIIIa i RIIIb podlegającym ustawowej ochronie, nieobjętym zgodą na zmianę przeznaczenia na cele nierolnicze, organ stwierdził, iż wydanie decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntu z produkcji rolniczej byłoby naruszeniem zapisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych.