Wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 października 2019 r., sygn. III SA/Kr 836/19

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Kutzner Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) WSA Janusz Bociąga Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2019 r. sprawy ze skargi R. S. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 7 czerwca 2019 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary nagany za przewinienie dyscyplinarne skargę oddala

Uzasadnienie

I.

Orzeczeniem z dnia [...] 2019 r. nr [...] Komendant Powiatowy Policji uznał sierż. sztab. R. S. winnym popełnienia przewinienia dyscyplinarnego polegającego na tym, że w dniu 30 września 2018 r. ok. godz. 21:30, na terenie miasta M, w trakcie wykonywania czynności służbowych polegających na doprowadzeniu osoby nietrzeźwej do miejsca zamieszkania, przebywając w radiowozie oznakowanym marki Skoda Yeti, naruszył nietykalność cielesną st. sierż. I. P. - funkcjonariusza Ogniwa ds. Prewencji Komisariatu Policji w M w ten sposób, że bez żadnego powodu, uderzył go lewym łokciem w okolice głowy, powodując u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia okolicy lewego oczodołu, czym naruszył art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji w zw. z § 14 załącznika do Zarządzenia nr 805 Komendanta Głównego Policji z dnia 31 grudnia 2003 r. w sprawie "Zasad etyki zawodowej policjanta" i orzekł wobec niego karę nagany.

Po rozpatrzeniu odwołania R. S., Komendant Wojewódzki Policji orzeczeniem z dnia 25 lutego 2019 r. nr [...] uchylił orzeczenie Komendanta Powiatowego Policji w L z dnia [...] 2019 r. nr [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez przełożonego dyscyplinarnego. Zdaniem organu II instancji, przedmiotowe postępowanie dyscyplinarne wymaga przeprowadzenia dodatkowych czynności dowodowych, albowiem nie zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy. Organ odwoławczy nakazał zatem ponowne przesłuchanie podkom. W. C., który bezpośrednio po zakończonej służbie widział się ze st. sierż. I. P. oraz dokonanie ustaleń w zakresie jego ewentualnego kontaktu z obwinionym bezpośrednio po otrzymaniu informacji o zaistniałym zdarzeniu i pozyskania relacji obwinionego na temat zdarzenia. Ponadto organ II instancji stwierdził, że należy rozważyć kwestię podjęcia decyzji o ewentualnym przeprowadzeniu czynności konfrontacji pomiędzy obwinionym, a st. sierż. I. P., czy też przesłuchania innych świadków mogących potwierdzić, że po zakończonej służbie st. sierż. I. P. faktycznie posiadał obrażenia oka bądź zgłaszał/mówił o zaistniałym zdarzeniu oraz wykonanie innych niezbędnych czynności zmierzających do wyjaśnienia przedmiotowej sprawy.