Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 czerwca 2007 r., sygn. III SA/Gd 174/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Kinga Czernis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi B. Z. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wydalenia ze służby oddala skargę.

Komendant Miejski Policji orzeczeniem Nr [...] z dnia [...] wymierzył B. Z. karę wydalenia ze służby w związku z uznaniem go winnym popełnienia przewinień dyscyplinarnych polegających na tym, że:

1. w okresie od 15 lipca 2004 r. do 16 lipca 2004 r. w G. oraz w G., jako funkcjonariusz publiczny, działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą zażądał korzyści majątkowej w postaci pieniędzy początkowo w kwocie 4 000 zł,

a następnie 2 500 zł w zamian za zwrot skradzionego w dniu 14 lipca 2004 r. pojazdu marki [...] o nr rej. [...], to jest o czyn z art. 286 § 2 Kodeksu karnego,

2. w dniu 16 lipca 2004 r. w G., będąc funkcjonariuszem publicznym posiadał bez wymaganego zezwolenia amunicję w postaci 48 sztuk nabojów typu Makarow kaliber 9 mm, to jest o czyn z art. 263 § 2 Kodeksu karnego.

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Komendant Policji, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez obwinionego, utrzymał w mocy orzeczenie organu pierwszej instancji.

Wskutek skargi wniesionej przez B. Z. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 2 marca 2006 r., sygn. akt III SA/Gd 327/05 uchylił zaskarżone orzeczenie organu drugiej instancji. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że w odniesieniu do pierwszego z zarzucanych skarżącemu czynów zebrano obszerny i nie budzący wątpliwości, wiarygodny materiał dowodowy, wskazujący na to, że skarżący rażąco naruszył zasady dyscypliny służbowej, obowiązujące funkcjonariusza Policji, posiadającego wiedzę o popełnieniu przestępstwa. W odniesieniu natomiast do drugiego z zarzucanych skarżącemu czynów, zdaniem Sądu, przesłanki pozwalające na uznanie skarżącego za winnego jego popełnienia nie zostały spełnione. W swych wytycznych Sąd zalecił organowi dyscyplinarnemu drugiej instancji, by przy ponownym rozpoznaniu sprawy dołożył należytej staranności, aby doprowadzić do wyjaśnienia wszelkich wątpliwości co do zarzutu dotyczącego nielegalnego posiadania amunicji. Podkreślił także, że zgodnie z art. 135g ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58 ze zm.) niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego.