Wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 sierpnia 2019 r., sygn. III SA/Kr 435/19

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Michna (spr.) Sędziowie WSA Renata Czeluśniak WSA Janusz Kasprzycki Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi Rzecznika Praw Obywatelskich na uchwałę Rady Miejskiej w Tarnowie z dnia 9 listopada 2018 r. nr LXIII/634/2018 w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie pojazdu z drogi i parkowanie na parkingu strzeżonym oraz wysokości kosztów usunięcia pojazdu po wydaniu dyspozycji wydania pojazdu, od którego odstąpiono skargę oddala

Uzasadnienie

Pismem z 1 kwietnia 2019 r. Rzecznik Praw Obywatelskich (dalej RPO) zaskarżył §2 uchwały nr LXIII/634/2018 Rady Miejskiej w Tarnowie z 9 listopada 2018 r. w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie pojazdu z drogi i parkowanie na parkingu strzeżonym oraz wysokości kosztów usunięcia pojazdu powstałych po wydaniu dyspozycji usunięcia pojazdu, od którego odstąpiono (Dz. Urz. Woj. Małop. poz. 7970) w części obejmującej zwrot "rozpoczętą". Jako podstawę prawną zaskarżenia, RPO wskazał naruszenie art. 130a ust.6 w zw. z ust. 5c i 6a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1990 z późn. zm.) oraz art. 7 i 94 Konstytucji RP. Zdaniem RPO opłaty powinny być naliczane za każdą pełną dobę, a nie za dobę rozpoczętą.

RPO zastrzegł przy tym, że wyrokiem z 5 grudnia 2018 r., K 6/17 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 130a ust. 5c Prawa o ruchu drogowym w zakresie, w jakim przewiduje, że pojazd usunięty z drogi w przypadkach określonych w art. 130a ust. 1 i 2 ust. 7 pkt 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym pozostaje na parkingu strzeżonym wyznaczonym przez starostę do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie, są niezgodne z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.