Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 lutego 2019 r., sygn. III SA/Kr 1235/18

Drogi publiczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Zawadzka Sędziowie WSA Renata Czeluśniak WSA Ewa Michna (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2019 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego Kraków- Śródmieście Zachód w Krakowie na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 5 listopada 2014 r. nr CXXI/1913/14 w przedmiocie ustalenia wysokości opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdu oraz wysokości kosztów powstałych w przypadku odstąpienia od usunięcia pojazdu stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości

Uzasadnienie

Prokurator Rejonowy Kraków - Śródmieście Zachód (dalej: skarżący) w skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, domagał się stwierdzenia nieważności w całości uchwały Rady Miasta Krakowa nr CXXI/1913/14 z dnia 5 listopada 2014 r. w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdu oraz wysokości kosztów powstałych w przypadku odstąpienia od usunięcia pojazdu.

Zaskarżonej uchwale zarzucił:

1/ istotne naruszenie art. 130a ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1990 z późn. zm.) w zw. z art. 7 i 94 Konstytucji i w zw. z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 994 z późn. zm.) polegające na wykroczeniu poza granice upoważnienia ustawowego, poprzez ustalenie wysokości stawek opłat za usunięcie i parkowanie pojazdów w wypadkach określonych w art. 130a ust. 1-2 powołanej ustawy oraz - w konsekwencji - wysokości kosztów powstałych w przypadku odstąpienia od usunięcia pojazdu, o których mowa w ww. art. 130a ust. 2a Prawa o ruchu drogowym, z pominięciem ustawowego kryterium w postaci wysokości kosztów usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu (miasta na prawach powiatu) oraz przy jednoczesnym uwzględnieniu pozaustawowego kryterium w postaci "wywarcia ekonomicznego nacisku ukierunkowanego na zaniechanie korzystania z infrastruktury drogowej w sposób niezgodny z postanowieniami przepisów", a w konsekwencji arbitralne określenie w § 1 pkt 1-7 zaskarżonej uchwały stawek opłat za usunięcie i parkowanie pojazdów w wysokości maksymalnej, wynikającej z brzmienia art. 130a ust. 6a-6c Prawa o ruchu drogowym w związku z przepisami Obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 30 lipca 2014 r. w sprawie ogłoszenia obowiązujących w 2015 r. maksymalnych stawek opłat za usunięcie pojazdu z drogi i jego parkowanie na parkingu strzeżonym (M.P. z 2014 r., poz. 632);