Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 marca 2019 r., sygn. II SA/Gd 732/18

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak (spr.) Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marta Sankiewicz po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2019 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi H. P. na uchwałę Rady Miasta z dnia 30 czerwca 2011 r., nr [...] w sprawie zasad zbywania nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi lub lokali mieszkalnych oraz warunków udzielania i wysokości stawek procentowych bonifikat 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej paragraf 4 ustęp 1 punkt 4, 2. zasądza od Rady Miasta na rzecz skarżącej H. P. kwotę 1277 (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

H. P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę nr XIV/188/11 Rady Miasta z dnia 30 czerwca 2011 r. w sprawie zasad zbywania nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi lub lokali mieszkalnych oraz warunków udzielania i wysokości stawek procentowych bonifikat.

Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W dniu 30 czerwca 2011 r. Rada Miasta podjęła uchwałę nr XIV/188/11 w sprawie zasad zbywania nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi lub lokali mieszkalnych oraz warunków udzielania i wysokości stawek procentowych bonifikat.

W dniu 23 sierpnia 2018 r. H. P. wezwała Radę Miasta do usunięcia naruszenia prawa wywołanego kwestionowaną uchwałą, które pozostało bez odpowiedzi organu.

We wniesionej skardze skarżąca zarzuciła naruszenie art. 32 Konstytucji RP w zw. z art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j.: Dz.U. z 2018 r., poz. 121 ze zm.), dalej jako u.g.n., poprzez niezgodne z prawem i wykraczające poza upoważnienie ustawowe różnicowanie sytuacji najemców lokali komunalnych oraz naruszenie art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej RP i § 131 ust. 1 w zw. z § 143 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz.U. Nr 100, poz. 908 ze zm.) poprzez niewystarczające uzasadnienie uchwały. W świetle tak skonstruowanych zarzutów strona wniosła o stwierdzenie nieważności kwestionowanej uchwały w części dotyczącej § 4 ust. 1 pkt 4.