Wyrok WSA w Kielcach z dnia 25 października 2018 r., sygn. I SA/Ke 301/18

Podatek od towarów i usług

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędzia WSA Danuta Kuchta, Protokolant Starszy inspektor sądowy Celestyna Niedziela, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2018 r. sprawy ze skargi D.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K., z dnia [...] r. [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za IV kwartał 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. (Dyrektor) decyzją

z [...] 2018 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z [...] 2016 r.

nr [...] w przedmiocie określenia D. M., za IV kwartał 2010 r., zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług w kwocie [...] zł.

Organ ustalił, że D. M. w 2010 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie robót związanych z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych, dróg i autostrad, linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych, instalacji budowlanych oraz transportu drogowego towarów. W wyniku przeprowadzonej w firmie podatnika kontroli podatkowej organ stwierdził, że w IV kwartale 2010 r. przedsiębiorca zaewidencjonował w rejestrze zakupu VAT i rozliczył w deklaracji VAT-7K faktury nr [...], nr [...], nr [...], wystawione przez Zakład Usług Budowlanych S. Spółka Cywilna S. P., U. ("Spółka"), za roboty budowlane. Według ustaleń organu faktury te zostały wystawione przez podmiot nieistniejący, nie stanowią więc podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego (art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz.U.2004.54.535 ze zm - dalej "ustawa o VAT").

Dyrektor wskazał przy tym na art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów

i usług z 11 marca 2004 r. (Dz.U.2011.177) dalej "ustawa o VAT" określający prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego oraz art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a określający sytuacje, w której to prawo jest wyłączone.