Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 stycznia 2017 r., sygn. I SA/Po 829/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Sędzia WSA Dominik Mączyński Protokolant ref. staż. Karolina Samolczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi JJ na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r . nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2011 r. do grudnia 2012 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. decyzją z dnia [...] r., nr [...], określił J. J. (dalej także jako: "podatnik", "strona" lub "skarżący") zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2011 r. do grudnia 2012 r.

W wyniku uwzględnienia odwołania podatnika, Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] r., nr [...], uchylił powyższą decyzję w całości i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpoznania z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części. W szczególności zobowiązano organ kontroli skarbowej do zbadania dokumentacji firmy PUH A. N. X., A. (rzekomego dostawcy paliwa do firmy podatnika) w zakresie zakupów towarów handlowych, a także innych istotnych dowodów, celem jednoznacznego wykazania, że firma ta nie mogła sprzedawać podatnikowi paliwa, gdyż faktycznie nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej. Zalecono także przesłuchanie A. N., J. Z. i innych, wskazanych przez podatnika, osób, na okoliczność dostaw paliwa.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. decyzją z dnia [...] r., nr [...] określił J. J. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2011 r. do grudnia 2012 r.

W motywach rozstrzygnięcia wskazano, że podatnik w latach 2011 - 2012 prowadził działalność gospodarczą pod firmą Y. J. J., przedmiotem której było świadczenie usług transportu drogowego na terenie kraju. W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, uzupełniony według wspomnianych wytycznych, organ I instancji stwierdził nieprawidłowości w podatku od towarów i usług, które wynikały z odliczenia podatku naliczonego (na łączną kwotę netto [...] zł i podatek VAT [...] zł) z 70 faktur wystawionych przez PUH A. N. X., które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych (sprzedaży oleju napędowego). W toku postępowania ustalono, że A. N. nie prowadził w rzeczywistości działalności gospodarczej, gdyż nie miał niezbędnych do tego środków technicznych i wiedzy. Nie dokonał rzeczywistych zakupów paliwa w celu jego dalszej odsprzedaży. Udostępnił jedynie swoje dane w celu założenia firmy, która miała na celu wprowadzenie do obrotu faktur nie odzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a zatem była to działalność fikcyjna. Pełnił on rolę "słupa" i miał świadomość, że taką rolę pełniła też zarejestrowana na niego firma. W toku postępowania nie ujawniono żadnych dowodów zakupu towarów i usług. Żadna z przesłuchanych osób - A. N., A. K., D. K. i J. Z. - nie wskazała źródeł zakupu paliwa. Stwierdzono, że włączone do akt sprawy materiały z postępowania kontrolnego prowadzonego wobec A. N. oraz zebrane przez Prokuraturę Okręgową w L. potwierdzają, że A. N. wraz z innymi osobami, w tym A. K. i J. Z. brali udział w zorganizowanej grupie przestępczej zajmującej się wprowadzeniem do obrotu gospodarczego faktur nie potwierdzających rzeczywistej sprzedaży. W ocenie organu kontroli skarbowej podatnik nie dochował należytej staranności przy weryfikacji swojego kontrahenta, o czym świadczą: okoliczności rozpoczęcia współpracy z A. N. poprzez rzekomego pośrednika - A. K., który sam zaoferował sprzedaż paliwa podatnikowi, brak sprawdzenia, czy osoba przedstawiająca się jako pracownik A. N. faktycznie była jego pracownikiem, brak wskazania kierowców, którzy dostarczali paliwo, płatność gotówką na co strona nie posiada potwierdzenia w postaci dowodów komu, kiedy i jakie kwoty zostały przekazane, a w szczególności brak żądania okazania koncesji na obrót paliwem. Podkreślono, że podatnik nie nawiązał osobistego kontaktu z A. N., nie zawarł z nim umów na dostawę paliwa, nie sprawdził, czy A. K. posiada upoważnienie do pobierania pieniędzy na podstawie kwot wynikających z faktur z nazwą PUH A. N.. Nie wzbudził również wątpliwości podatnika fakt, że przekazuje pieniądze bez żadnego upoważnienia A. K., podczas, gdy na fakturach wpisana jest nazwa innego, nieznanego mu podmiotu - PUH A. N..